Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/9548 Esas 2019/11208 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9548
Karar No: 2019/11208
Karar Tarihi: 24.09.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/9548 Esas 2019/11208 Karar Sayılı İlamı

Özet:

17. Ceza Dairesi'nin 2019/9548 E. ve 2019/11208 K. numaralı kararında, suça sürüklenen çocuk ile sanık arasında gerçekleşen hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet hükümleri verilmiştir. İnceleme sonucunda, doğrudan hükmolunan adli para cezalarının temyiz edilemeyeceği belirlenmiş ve suça sürüklenen çocuk ve müdafielerinin temyiz istemleri reddedilmiştir. Hırsızlık suçuyla ilgili olarak ise, gece sayılan zaman dilimi, TCK'nun 53. maddesi ile ilgili iptal kararı ve yargılama giderlerinin yükletilmesine ilişkin hatalar tespit edilmiştir. Bu nedenle hükümler, bozularak yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir. Kanunlarla ilgili olarak ise, 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. madde doğrudan hükmolunan adli para cezalarının temyiz edilemeyeceğini belirtirken, TCK'nun 143. maddesi ise gece sayılan zaman dilimini tanımlamaktadır. 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 326/2 maddesi ise yargılama giderlerinin yükletilmesine ilişkin hususları düzenlemektedir.

17. Ceza Dairesi 2019/9548 E. , 2019/11208 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel mahkemece suça sürüklenen çocuk ..., sanık ... hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Sanık ... ve suça sürüklenen çocuk ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezalarının miktarları ve türlerine göre; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, suça sürüklenen çocuk ... ve ... müdafilerinin temyiz istemlerinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Sanık ... ve suça sürüklenen çocuk ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Dosya içeriğine ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık ve suça sürüklenen çocuk tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Hırsızlık suçunun gece sayılan zaman dilimi içinde işlendiğine ilişkin kanıtların neler olduğu karar yerinde açıklanıp gösterilmeden, 5237 sayılı TCK’nun 143. maddesi uygulanmak suretiyle yazılı şekilde sanık ... ve suça sürüklenen çocuk ... hakkında hükümler kurulması,
2-Sanık ... hakkında kurulan hüküm açısından, T.C. Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile TCK"nun 53. maddesindeki bazı düzenlemelerin iptal edilmiş olması nedeniyle bu karar doğrultusunda hüküm kurulmasında zorunluluk bulunması,
3- Yargılama giderlerinin sanığın ve suça sürüklenen çocuğun sebep olduğu tutar kadar ayrı ayrı yükletilmesi gerektiği gözetilmeden, “eşit olarak” alınmasına karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nun 326/2. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve suça sürüklenen çocuk ... müdafilerinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 24.09.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.