MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı ... Bakanlığına bağlı okullarda alt işveren şirketlerde yemekhane ve temizlik işçisi olarak çalıştığını iş sözleşmesinin haksız feshedildiğini, hafta içi ve hafta sonu sürekli fazla mesai yapmasına ve dini bayramların 1. günü hariç tüm dini, milli bayram ve genel tatillerde çalıştığını, yıllık izinlerin kullandırılmadığını beyan ederek kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin, fazla çalışma ve ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, husumet itirazında bulunarak davacının hafta içi 08:00-17:00 arasında çalıştığını, ulusal bayram ve genel tatillerde okulların kapalı olduğunu, davacının okulların açık olduğu dönemde çalıştığını, yıllık izin hakkının olmadığını, iş sözleşmesinin belirli süreli olup kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanmadığını savunarak açılan davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde taraflar vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davacının tüm, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı hususnda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Fazla çalışmanın belirlenmesinde 4857 sayılı İş Kanunu"nun 68. maddesi uyarınca ara dinlenme sürelerinin dikkate alınması gerekir.
Aynı ilkeler, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil günlerindeki çalışmanın ispatı bakımından da geçerlidir.
Somut olayda, davacı davalıya ait işyerinde 07:00-19:00 saatleri arasında çalıştığını iddia etmiş hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı tanık beyanlarına göre ( 08:00-18:30-19:00 ve 07:00-19:00,19:30) günlük ortalama 2 saat olmak üzere haftalık 14 saat (7 gün) fazla çalışma yaptığı değerlendirilmiştir. Davacı tanıkları davacının hafta tatili kullanıp kullanmadığına dair beyanda bulunmamıştır. Dosyaya sunulan kurum yetkilisince imzalanan puantaj kayıtlarında ise işçilerin 2011 Mart- Aralık dönemi hariç haftalık 6 gün çalışma yaptıkları 1 gün hafta tatili yaptıkları tespit edilmiştir. Bu nedenle hesaplanan fazla mesai alacağının 2011 Mart- Aralık döneminde haftalık 14 saat, diğer dönemlerde haftalık 12 saat (6 gün çalışma) kabul edilerek hesaplanması gerekirken haftalık 7 gün üzerinden hesaplama ile yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olmuştur.
3-Davalı kurum harçtan muaf olduğu halde bir kısmı yargılama giderleri içerisinde zikredilerek aleyhine harç yükletilmesi de isabetsiz olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacı tarafa iadesine, 10.09.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.