Resmi Belgede Sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/5038 Esas 2019/6080 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5038
Karar No: 2019/6080
Karar Tarihi: 10.09.2019

Resmi Belgede Sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/5038 Esas 2019/6080 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından Resmi Belgede Sahtecilik suçundan mahkumiyet verilen bir sanığın temyiz başvurusu sonucunda verilen karar incelenmiştir. Kararda, suça konu bono aslı üzerinde zorunlu unsurların ve aldatıcılık niteliğinin bulunduğu belirtilmiştir. TCK'nin 53. maddesinin uygulanmasında Anayasa Mahkemesi'nin bir kararı gözetilmelidir. Sanığın temyiz talepleri kabul edilerek, hüküm fıkrasından tekerrür oluşturan mahkumiyet hükmüne yer verilerek TCK'nin 58/6-7. maddeleri uyarınca verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Kararda, 765 sayılı TCK'nin 503/1. maddesinde düzenlenen dolandırıcılık suçuna karşılık gelen bir hüküm de ele alınmıştır. 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu İle Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 34. maddesi ile değişen CMK'nin 253/1. maddesi uyarınca, uzlaşma kapsamına alınan bu hüküm tekerrüre esas alınmalıdır. Kararın aleyhe temyiz edilmediği belirtilerek, koşullu salıverilmeye eklenecek sürenin hatalı uygulama sonucu hükümde gösterilen ilam nedeniyle koşullu salıverilmeye eklenecek süreden

11. Ceza Dairesi 2019/5038 E. , 2019/6080 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi Belgede Sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Suça konu bono aslı üzerinde heyetimizce yapılan gözlemde; TTK"da öngörülen zorunlu unsurların ve aldatıcılık niteliğinin bulunduğu anlaşılmış, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozma sonrası yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık ve müdafinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 18.06.2013 tarihli, 2000/8-151/304 sayılı kararında açıklandığı üzere, birden fazla tekerrüre esas alınabilecek hükümlülüğün bulunması halinde bunlardan en ağırının esas alınması gerektiği; sanığın sabıka kaydında yer alan ve daha ağır cezayı içeren, Gaziantep 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2001/364 esas ve 2001/24 karar sayılı ilamı yerine, daha az cezayı içeren ve 5237 sayılı TCK’nin 157/1. maddesinde düzenlenen dolandırıcılık suçuna karşılık gelen ve hükümden sonra 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu İle Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile değişik CMK’nin 253/1. maddesi uyarınca, uzlaşma kapsamına alınan, 765 sayılı TCK’nin 503/1. maddesinde düzenlenen dolandırıcılık suçundan verilen Gaziantep 6. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2005/930 esas 2006/1040 karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınması,
Yasaya aykırı, sanık ve müdafinin temyiz talepleri bu itibarla yerinde olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından TCK"nin 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkartılarak, yerine ""Sanığın, Gaziantep 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2001/364 esas ve 2001/24 karar sayılı mahkumiyet hükmü tekerrür oluşturduğundan, TCK’nin 58/6-7. maddeleri uyarınca verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" ibaresinin yazılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; aleyhe temyiz bulunmadığından, 1412 sayılı CMUK"nin 326/son ve 5275 sayılı Kanun’un 108/2. maddeleri gereğince koşullu salıverilmeye eklenecek sürenin, hatalı uygulama sonucu hükümde gösterilen ilam nedeniyle koşullu salıverilmeye eklenecek süreden fazla olmayacağı hususunun infaz aşamasında gözetilmesine, 10/09/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.