Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/5702 Esas 2019/13869 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Dosya kapsamı, katılan beyanı, iddia ve kabul karşısında; sanığın, yargılama konusu eylemini 5237 sayılı TCK’nin 6/1-f maddesi kapsamında silahtan sayılan sandalye fırlatmak suretiyle gerçekleştirdiği anlaşılmakla, sanık hakkında TCK’nin 86/2. maddesine göre belirlenen temel cezada, TCK’nin 86/3-e maddesi uyarınca arttırım yapılarak TCK"nin 86/2, 86/3-e, 35/1. maddeleri gereğince ceza verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2) Sanığın, yargılama konusu eylemini, katılan ile aralarında gerçekleşen karşılıklı hakaret neticesinde işlediği kabul edilerek, sanık hakkında “Hakaret” suçundan açılan kamu davası neticesinde 5237 sayılı TCK’nin 129/3. maddesi uyarınca “Ceza Verilmesine Yer Olmadığı”na karar verilmesi karşısında, olayın çıkış sebebi üzerinde durularak, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas-367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği durumlarda, şüpheli kalan bu hal nedeniyle sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışmasız bırakılması,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, CMUK’un 326/son maddesi gereğince kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 27.06.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.