MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
...

DAVA : Davacı, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteğin reddine karar vermiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalı şirketin İntema Mutfak ve Banyo Mobilyaları ile birleşme kararı almasından sonra eleman fazlalığı sebebi ile müvekkilinin iş sözleşmesinin haksız ve geçersiz feshettiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine, davacının işe iadesine ve işe iadenin yasal sonuçlarına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili şirketin banyo malzemeleri, aksesuarları ve tamamlayıcı ürünleri ve banyo mobilyaları üretimini Kartal, Tuzla, Gebze ve Bozhöyük"te bulunan üretim tesislerinde gerçekleştirdiğini, ekonomik sebeplerle 2006 yılı sonu ve 2007 yılı başlarında üretim bandında yapısal değişikliğe gidilmesinin zorunlu hale geldiğini, alınana tüm önlemlere rağmen üretimin durma noktasına gelmesi sebebi ile Kartal fabrikasının tamamen kapatılmasına ve üretimini Tuzla tesislerinde yürütülmesine karar verildiğini ve işyerinde istihdam fazlalığının oluştuğunu, davacının diğer bölümlerde ve gruba bağlı diğer işyerlerinde çalıştırılma imkanı da bulunmadığından son çare olarak iş sözleşmesinin feshedildiğini ileri sürerek davanın reddine karar verilmesi talebinde bulunmuştur .
Mahkemece, yapılan ilk yargılama sonucunda işyerindeki ekonomik sıkıntının aşılması için fazla mesailerini kaldırılması ve işçileri meslek içi eğitime tabii tutuma gibi önlemlerin alınmadığı, feshin son çare olarak uygulanmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Mahkeme tarafından ilk yargılama neticesinde verilen bu karar davalı tarafça temyiz edilmiştir. Yapılan temyiz incelemesi sonucunda Dairemizin 2011/14798 esas, 2012/8402 karar sayılı 02.05.2012 tarihli ve ilamı ile dosya içeriğine göre, davalı işverenin fesih tarihinde Kartal fabrikasını kapatarak üretimin Tuzla"daki fabrikadan yürütülmesine karar verdiğinin anlaşıldığı mahkemece, Tuzla fabrikasına ait kayıtları üzerinde inceleme yapılarak, birleşme sonrasında Kartal fabrikasından Tuzla fabrikasına kaç işçi aktarıldığı belirlenmesi ve feshe yakın tarihlerde ve sonrasında Tuzla fabrikasına yeni işçi alınıp alınmadığı araştırılması gerektiği belirtilerek bozulmuştur.

Mahkemece bozma ilamına uyulmasına karar verilmiş ve bozma üzerine yapılan yargılama sonucunda, bilirkişiler tarafından yerinde ve işyeri kayıtları üzerinde yapılan incelemeye göre kapatılan Kartal"daki işyerinde iki işletmenin birleştirilmesi aşamasında davalı işverence dışarıdan işçi alınmadığı, Kartal fabrikasında çalışan otuz işçiden davacı dahil oniki işçinin iş sözleşmesinin feshedildiği, onsekiz işçinin Tuzla fabrikasında çalışmaya devam ettiği, bu arada Tuzla fabrikasına da dışarıdan işçi alımının olmadığı, davalı şirketin 2009 ve 2010 yılı bilançolarına göre 2009 yılında zararlı olduğu, şirketin 2010 yılında Kartal fabrikasını kapatması ve diğer tasarruf tedbirlerini alması sonucunda kâra geçtiği ve iş sözleşmesinin feshini de kapsayan kararın şirket yönünden olumlu olduğu hususlarının tespit edildiği belirtilerek, davalı işverenin fesih işleminde tutarlı olduğu ve feshin son çare olması ilkesine uygun davrandığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Karar süresi içerisinde davacı tarafça temyiz edilmiştir .
Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshinin geçerli sebebe dayanıp dayanmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. ve devamı maddeleridir.
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesine göre otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorundadır.
İşletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan sebepler; sürüm ve satış imkanlarının azalması, talep ve sipariş azalması, enerji sıkıntısı, ülkede yaşanan ekonomik kriz, piyasada genel durgunluk, dış pazar kaybı, hammadde sıkıntısı gibi işin sürdürülmesini imkansız hale getiren işyeri dışından kaynaklanan sebeplerle yeni çalışma yöntemlerinin uygulanması, işyerinin daraltılması, yeni teknolojinin uygulanması, işyerinin bazı bölümlerinin kapatılması ve bazı iş türlerinin kaldırılması gibi işyeri içi sebeplerdir.
İşletmenin, işyerinin ve işin gereklerinden kaynaklanan sebeplerle sözleşmeyi feshetmek isteyen işverenin fesihten önce fazla çalışmaları kaldırmak, işçinin rızası ile çalışma süresini kısaltmak ve bunun için mümkün olduğu ölçüde esnek çalışma şekillerini geliştirmek, işi zamana yaymak, işçileri başka işlerde çalıştırmak, işçiyi yeniden eğiterek sorunu aşmak gibi varsa fesihten kaçınma imkanlarını kullanması, kısaca feshe son çare olarak bakması gerekir.
4857 sayılı Kanun’un 20. maddesinin 2. fıkrasına göre feshin geçerli sebebe dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda davalıya ait Tuzla fabrikasında 02.03.2010 tarihinde gerçekleştirilen fesih öncesinde kırkbir çalışan bulunduğu, fesihten sonraki Nisan ayında Kartal fabrikasında çalışan onsekiz işçinin fabrikada görevlendirildiği, sonrasında ise işyerine işçi alınmadığı belirtilmiş ise de, dosya içerisindeki belgelerin incelenmesinde davacının iş sözleşmesinin feshedildiği 2010 yılı Mart ayı ve bir ay öncesi olan Şubat ayında Tuzla fabrikasına onbeş yeni işçi alındığı ve davacının görev yaptığı Kartal fabrikasından ise oniki işçinin çıkarıldığı görülmektedir. Fesihten kısa bir süre öncesinde Şubat ve Mart ayında işe alınan onbeş işçinin fiilen hangi işlerde görevlendirildikleri ve davacı ile aynı niteliklere sahip olup olmadıkları belirlenmeli sonucuna göre bir değerlendirme yapılarak karar verilmelidir. Eksik incelemeye dayalı karar verilmesi isabetsizdir.

Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 05.03.2013 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.