Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/17240 Esas 2019/4927 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/17240
Karar No: 2019/4927
Karar Tarihi: 13.03.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/17240 Esas 2019/4927 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir hırsızlık davasında, bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır. Mahkeme, yapılan tebligatın MERNİS adresi üzerinden yapılmış olmasının usule aykırı olduğuna karar vermiştir. Bu nedenle, gerekçeli kararın usulüne uygun olarak katılana tebliği ile buna ilişkin belgeler ve sunulması halinde temyiz dilekçeleri de eklendikten sonra incelenmek üzere dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine karar verilmiştir. Tebligat Kanunu'nun 10/2, 21/1, 21/2, 23/1-8 maddeleri ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi bu kararda açıklandı.

2. Ceza Dairesi 2016/17240 E. , 2019/4927 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkânsızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, yokluğunda verilen karar katılanın MERNİS adresine doğrudan çıkarıldığı anlaşılmakla, “MERNİS adresi” ibaresi ile çıkarılan ve Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligat işlemlinin usule aykırı olmasından dolayı, gerekçeli kararın usulüne uygun olarak (öncelikle bilinen en son adreslerine tebliğ yapılması, bu adreslerde tebligat yapılamaması halinde güncel MERNİS adreslerine tebliğ yapılmak suretiyle) katılana tebliği ile buna ilişkin belgeler ve sunulması halinde temyiz dilekçeleri de eklendikten ve bu konuda ek tebliğname düzenlendikten sonra incelenmek üzere İADESİNİN mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 13/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.