MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
...

DAVA : Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteğin görev yönünden reddine karar vermiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalı işyerinde 04.04.1989 tarihinden 1999 yılının Ağustos ayına kadar çalıştığını, askerlik dönüşü 2000 yılı Aralık ayında tekrar aynı iş yerinde Mart 2001 tarihine kadar çalıştığını, işverenin müvekkilini ücretsiz izne ayırdığını ancak daha sonra işten çıkışının yapıldığını, iş sözleşmesinin devamsızlık gerekçesi ile sona erdirildiğini, davalı nezdinde onbuçuk yıl çalıştığını bu sebeple fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak 8.500,00 TL kıdem tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 45/a maddesi gereğince, davacının sözleşmesinin 12.12.2001 tarihinde, 15.11.2001 tarihinden geçerli olmak üzere sona erdirdiklerini, davacının 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye tabi sözleşmeli personel olması sebebiyle davanın yargı yolu bakımından reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davacının davalı kurum bünyesinde 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye tabi sözleşmeli personel olarak ve mühendis unvanında çalıştığı gerekçesi ile yargı yolu sebebi ile dava dilekçesinin görev yönünden reddine ve yargılama giderlerinin davacıya yükletilmesine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Toplanan delillere kararın dayandığı gerektirici sebeplere göre mahkemece yargı yolu sebebi ile dava dilekçesinin görev yönünden reddine karar verilmesi yerindedir.
Gerekçeli karar başlığında davacının ad ve soyadının dosyadaki bilgi ve belgelere göre zühulen soyad ve ad olarak yazıldığı anlaşılmaktadır. Ancak bu yanılgı mahkemesinde düzeltilebilir maddi hata olarak görülmüş bozma sebebi yapılmamıştır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 1. maddesinin 1. bendine göre bu Kanunun yargı yolu ve göreve ilişkin hükümleri Kanunun yürürlüğe girmesinden önceki tarihte açılmış davalara uygulanmaz hükmü bulunmaktadır. Davacı vekilinin göreve ilişkin sair temyiz itirazları bu sebeple yerinde görülmemiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 114/1. maddesine göre yargı yolu ve mahkemenin görevi dava şartlarından olup, Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun yargı yoluna ve mahkemenin görevine ilişkin olmayan hükümleri ise yürürlüğe girmesinden önceki davalara da uygulanır. Bu sebeple her ne kadar dava Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun yürürlüğe girmesinde önce açılmış ise de yargılama giderlerine ilişkin olarak mahkeme görevsizlik kararını verdiği tarihte, Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun yürürlükte olan hükümlerinin uygulanması gerekir.
Anılan kanunun "Esastan Sonuçlanmayan Davada Yargılama Gideri" başlığı altındaki 331. maddesinin 2. fıkrasındaki "görevsizlik, yetkisizlik veya gönderme kararlarından sonra davaya bir başka mahkemede devam edilmesi halinde, yargılama giderlerine o mahkeme hükmeder" hükmü uyarınca görevsizlik kararı sonucu verilen red kararları henüz davayı esastan sonuçlandırmadığından davaya bir başka mahkemede devam edilmesi halinde yargılama giderine de o mahkemece hükmolunmalıdır.
Yukarıda açıklanan sebeplerle, Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 323/ğ. maddesi gereğince yargılama giderlerinden sayılan vekâlet ücretine de görevsizlik veya yargı yolu sebebi ile verilen red kararında ayrıca hükmolunamaz.
Ancak yargılama giderlerine bu bağlamda davacı aleyhine yargılama gideri yükletilmesi ve davalı yararına da vekâlet ücretine takdir edilmesi doğru değildir. Ancak, bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden kararın aşağıda yazılı olduğu şekilde hükmün 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın hüküm kısmında geçen yargılama giderine ilişkin 1. 3. ve 4. bentleri ile vekâlet ücretine ilişkin 2. bendin hüküm fıkrasından çıkarılmasına, kararın bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 04.03.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.