5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/3037 Esas 2021/16828 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2021/3037
Karar No: 2021/16828
Karar Tarihi: 08.12.2021

5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/3037 Esas 2021/16828 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucunda, sanık hakkında beraat kararı verilirken diğer sanık hakkında hükümlülük kararı ve müsadere kararı verildiği görülmüştür. Temyiz sürecinde, beraat kararı onanırken, diğer hükümler için ise yasal koşulların incelenmesi gerektiği belirtilmiştir. İddianamede müsaderesi talep edilmeyen kaçak akaryakıt için müsadere kararı verildiği ve adli para cezası ile hapis cezası verilen sanığın cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verildiği için kararın bozulmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanabilir:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7. maddesi
- 5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu'nun 3/22. maddesi
- 5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu'nun 5/2. maddesi
- 7242 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 61. ve 63. maddeleri
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi

7. Ceza Dairesi 2021/3037 E. , 2021/16828 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM :Sanık ... hakkında beraat, sanık ... hakkında hükümlülük, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I) Katılan Gümrük İdaresi vekilinin sanık ... hakkında kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, gösterilen gerekçeye ve takdire göre katılan Gümrük İdaresi vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle sanık ...’ın beraatine yönelik hükmün ONANMASINA,
II) Katılan Gümrük idaresi vekilinin ve sanık ...’ün bu sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde ise;
1) Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık ... lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2) 24/11/2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
1) 07.09.2015 tarihli birleşen dosya ile 12.08.2015 tarihli esas dosyanın iddianamesinde davaya konu kaçak akaryakıtların müsaderesi talep edilmediği halde, sanığa ek savunma hakkı da tanınmadan müsadere kararı verilmesi,
2) Sanık hakkında hem adli para cezası hem de hapis cezası verildiği ve adli para cezaları için TCK’nun 58. maddesine göre tekerrür hükümleri uygulanamayacağı halde tekerrür hükümleri uygulanmasına karar verilirken hiç bir ayrım yapmaksızın sanığın cezasının TCK’nun 58/6. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan Gümrük İdaresi vekilinin ve sanık ...’ün temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 08/12/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.