Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Özel hayatın gizliliğini ihlal
Hüküm : TCK"nın 134/1, 62, 51/1-3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık ...’in, boşandığı eski eşi olan mağdur ...’in çalıştığı iş yerine gelip, onunla konuştuğu esnada, masanın üzerinde bulunan mağdura ait cep telefonunu, onun rızası olmaksızın alarak, mağdurun başkalarına gönderdiği ve başkaları tarafından mağdura gönderilen mesajları okuması biçiminde sanığa isnat edilen eyleminin, TCK’nın 132/1. madde ve fıkrasında tanımlanan haberleşmenin gizliliğini ihlal suçunu oluşturduğu, anılan suçun, aynı Kanun"un 139/1. madde ve fıkrası gereğince şikayete tabi olduğu, mağdurun, soruşturma evresinde, sanık hakkında düzenlenen 23.12.2015 tarihli iddianamenin mahkemesince kabul edildiği 06.01.2016 tarihinden önce, kimlik tespiti yapılan 28.12.2015 havale tarihli dilekçesi ile sanığa yönelik şikayetinden vazgeçtiğini beyan ettiği ve dosya içeriği itibariyle de CMK"nın 223/9. madde ve fıkrası kapsamında derhal beraat kararı verilmesini gerektirir şartların bulunmadığı anlaşılmakla; kovuşturmada şikayet koşulunun gerçekleşmemesi nedeniyle sanık hakkında açılan davanın düşmesine karar verilmesi gerekirken, yargılamaya devamla yazılı şekilde özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan mahkumiyet hükmü kurulması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanun"un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; iddianamede özel hayatın gizliliğini ihlal suçu olarak nitelendirilen ve TCK’nın 132/1. madde ve fıkrasındaki haberleşmenin gizliliğini ihlal suçunu oluşturduğu anlaşılan eylemden dolayı sanık hakkında açılan davanın TCK’nın 132/1, 139/1, 73/1 ve CMK’nın 223/8. madde ve fıkraları gereğince DÜŞMESİNE, 12.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.