Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/20694 Esas 2015/4446 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/20694
Karar No: 2015/4446
Karar Tarihi: 12.03.2015

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/20694 Esas 2015/4446 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı işveren ile davacı arasında çalışma sözleşmesinin işveren tarafından, herhangi bir sebep gösterilmeden feshedilmesi sonrasında açılan alacak davası sonucunda mahkeme tarafından verilen kararın temyiz süreci sonucunda incelenmesi istenmiş ve Yargıtay tarafından dosyanın incelenmesi sonucunda aşağıdaki karar verilmiştir:
1. Temyiz itirazlarının reddi,
2. Davacının taleplerinin kısmen kabul edilmesi kararının hatalı bulunması sebebiyle kararın bozulması gerektiği,
3. İş mahkemelerinde basit yargılama usulünün benimsendiği ve ıslah dilekçesinin davalıya tebliğ edilmeden karar verilmesinin hatalı olduğu,
4. Taraflar arasında giydirilmiş ücret hesabına yönelik ihtilafın, davacının yemek ve yol yardımından yararlanmadığı iddiasında bulunmaması sebebiyle, mahkemenin bir başka dosya üzerinde dinlenen tanık beyanlarına itibar etmekle hatalı olduğu,
5. Fazla çalışma ücreti alacağına ilişkin yasal faiz oranının yanlış hesaplanması sebebiyle kararın bozulması gerektiği sonucuna varılmıştır.
İş Mahkemeleri Kanunu’nun 7. maddesi iş mahkemelerinde sözlü yargılama usulü uygulanacağını belirtirken, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 447. maddesi ile sözlü yargılama usulü kaldırılmış ve iş davaları için basit yargılama usulü benimsenmiştir.

7. Hukuk Dairesi 2014/20694 E. , 2015/4446 K.

"İçtihat Metni"

Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili, davacının iş akdinin herhangi bir sebep gösterilmeden davalı işverenlikçe 31/02/2008 tarihinde sonlandırıldığını, çalıştığı dönemde haftanın 6 günü sabah saat 08:00"den akşam saat 19:00"a kadar 1 saatlik ara dinlenmesi ile çalıştığını, hakedilen fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 7 nci maddesinde, iş mahkemelerinde sözlü yargılama usulü uygulanır. Ancak 01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 447 inci maddesi ile sözlü yargılama usulü kaldırılmış, aynı yasanın 316 ve devamı maddeleri gereğince iş davaları için basit yargılama usulü benimsenmiştir.
Somut olayda, davacı taraf davasını ıslah etmiş ise de, ıslah dikçesinin davalıya tebliğ edildiğine dair bir belgeye rastlanmadığı gibi duruşma zabıtlarında da buna dair bir açıklamada bulunulmadığı görülmüştür. Islah dilekçesi davalıya tebliğ edilmeden karar verilmiş olması hatalı olup, bozma nedenidir.
3-Taraflar arasında giydirilmiş ücretin hesabı konusunda da ihtilaf bulunmaktadır.
Somut olayda davacı yemek ve yol yardımından yararlandığı iddiasında bulunmadığı gibi dinlenen davacı tanığı da davacının yemek ve yol yardımından yararlanıp yararlanmadığı ile ilgili herhangi bir beyanda bulunmamıştır. Mahkemenin bir başka dosyada dinlenen tanık beyanlarından işyerinde yemek ve servis uygulamasının bulunduğunu belirterek brüt ücrete aylık 105,00 TL yol yardımı ve 76,00 TL yemek yardımı ilavesi ile giydirilmiş ücret hesabı yapan bilirkişi raporuna itibarla kıdem ve ihbar tazminatına hükmetmesi hatalıdır.
4-Davacı taraf dava dilekçesinde fazla çalışma ücreti alacağı için dava tarihinden itibaren yasal faiz işletilmesini talep ettiğinden dava dilekçesi ile talep edilip hüküm altına alınan fazla çalışma alacağına en yüksek banka mevduat faiz oranını aşmamak üzere yasal faize hükmedilmesi gerekirken doğrudan bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faize hükmedilmesi de hatalı olmuştur.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 12.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.