Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - kasten yaralama - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/1555 Esas 2018/1460 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1555
Karar No: 2018/1460
Karar Tarihi: 28.02.2018

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - kasten yaralama - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/1555 Esas 2018/1460 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından beraatına, kasten yaralama suçundan ise mahkumiyetine karar vermiştir. Temyiz istemleri incelendiğinde, mağdurenin yokluğunda kurulan hükümleri temyiz etmediği için üvey annesinin davaya katılma ve hükümleri temyize hakkı bulunmadığına hükmedilmiştir. Sanığın kasten yaralama suçundan mahkumiyetine yönelik temyiz istemi ise, hükmen tayin edilen adli para cezasının kesin nitelikte olması nedeniyle reddedilmiştir. Kanunlar açısından incelendiğinde, temyiz istemleri 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca reddedilmiştir.

14. Ceza Dairesi 2018/1555 E. , 2018/1460 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, kasten yaralama
HÜKÜM : Sanığın kasten yaralama suçundan mahkumiyeti ile diğer atılı suçlardan beraatine

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan ...’nin temyiz isteminin incelenmesinde;
Kayden 03.02.1990 doğumlu olup kovuşturma evresinde istinabe yoluyla ifadesinin alındığı 18.06.2013 tarihli duruşmada yirmidört yaşı içerisinde bulunan mağdure Ayla’nın, sanıktan şikayetçi olup davaya katılmasının ardından yokluğunda kurulup kendisine tebliğ edilen hükümleri temyiz etmemesi karşısında, üvey annesi olup atılı suçlardan doğrudan zarar görmeyen müşteki Saniye’nin davaya katılma ve hükümleri temyize hakkı bulunmadığı gibi mahkemece verilen katılma kararı da bu hakkı vermeyeceğinden, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık müdafiin kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 21.06.2005 gün ve 61/82 sayılı Kararında vurgulandığı üzere, hükmün temyiz edilebilir olup olmadığını belirleme bakımından hüküm tarihindeki kanuni düzenlemenin dikkate alınması gerektiği, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) adli para cezaları kesin nitelikte olup buna göre mahkemece sanık hakkında kasten yaralama suçundan doğrudan tayin edilen 2.400 TL adli para cezasına ilişkin

hükmün miktar itibariyle CMUK"nın 305/1. maddesi gereğince kesin olmasından dolayı temyizi mümkün bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 28.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.