Danıştay 4. Daire 2018/3619 Esas 2022/1742 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/3619
Karar No : 2022/1742

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Zemin Kaplama Halı İmalat İç ve DışTicaret Limited Şirketi

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, belgesiz alım-satımları yoluyla kayıt ve beyan dışı hasılatı olduğundan bahisle düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak re'sen tarh edilen 2014/4-6,7-9,10-12 dönemlerine ilişkin bir kat vergi ziyaı cezalı geçici vergilerin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:…, K:… sayılı kararda; Mahkemelerince verilen ara kararı üzerine davalı idarece, 2014 yılı cezalı kurumlar vergisinin davacıya elektronik ortamda 06/03/2017 tarihinde duyurulduğu ancak kurumlar vergisi tarhiyatına ilişkin dava açılmadığının bildirildiği dolayısıyla dava konusu geçici verginin matrahı yönünden bağlı bulunduğu kurumlar vergisine dava açılmayarak kurumlar vergisine ilişkin matrah farkının kesinleştiği anlaşıldığından, tarh olunan geçici vergiler üzerinden kesilen bir kat vergi ziyaı cezalarında hukuka aykırılık bulunmadığı, mahsup dönemi geçen geçici verginin aslının tahakkuk ettirilmeyeceği yasa gereği olduğundan, davacı adına tarh olunan geçici vergide ise hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; kesinleşen kurumlar vergisinin, ancak bu vergiye ilişkin açılmış bir davada işin esası hakkında verilmiş bir karar bulunması durumunda aynı dönemlere ait geçici vergilere ilişkin kararda dayanak alınabileceği, olayda ise, 2014 yılına ilişkin kurumlar vergisine karşı dava açılmadığından bu davanın esasının ayrıca incelenmesi gerektiği, kaydi envanter yönteminin, dönem başı ve dönem sonu stoku ile dönem içi mal alış miktarına göre işletmede satılması gereken mal miktarının tespitini ve kayıtlarda yer alan satış miktarı ile karşılaştırılmasını sağlayan bir yöntem olup satış ve/veya alış miktarında saptanan noksanlığın hukuken geçerli nedenlerle açıklanamamasının, hasılatın ve/veya maliyetin bir kısmının kayıt dışı bırakıldığının kabulünü gerektirdiği, dosyanın ve vergi inceleme raporunun incelenmesinden; yapılan kaydi envanter sonucu saptanan ve davacı tarafından hukuki nedenlerle açıklanamayan satış noksanı miktarlarının, dönem içinde satılmasına karşın hasılatının kayıt ve beyan dışı bırakıldığının kabulünde ve her bir dönem itibarıyla saptanan kayıt dışı hasılattan, kaydi envanter sırasında tespit edilen alış noksanı nedeniyle hesaplanan kayıt dışı maliyet indirilerek bulunan tutarın, geçici vergi dönemleri itibarıyla matrahlara eklenmesinde ve bu matrahlar üzerinden hesaplanan geçici vergiler üzerinden vergi ziyaı cezaları kesilmesinde hukuka aykırılık görülmediği sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerin, Vergi Mahkemesi kararının kaldırılmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından, davalı idare tarafından kararın geçici vergiye ilişkin hüküm fıkrasına yöneltilen istinaf başvurusunun reddine, kararın vergi ziyaı cezasına ilişkin hüküm fıkrasına davacı tarafından yöneltilen istinaf başvurusunun yukarıda yazılı gerekçeyle reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı İdare tarafından, Bölge İdare Mahkemesi Vergi Dava Dairesi kararının geçici vergi aslına ilişkin hüküm fıkrasının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 22/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.