Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2022/1923 Esas 2022/4628 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava, itirazın iptali ve icra inkar tazminatı istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozmaya uyularak ilamında belirtildiği şekilde davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı ve davalı vekilleri tarafından temiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Somut olayda, davacı Kurum, davalı firmanın 2926 sayılı kanun kapsamında, 2002-2007/Temmuz döneminde müstahsilden müstahsil makbuzu ile alım yapıp %1 oranında tevkifat kesintisi yaptığı halde Kuruma ödemediğini, bu kesintilere ait bir liste sunmadığını, firmanın yapılan tebligatlara cevap vermediğini bu nedenle vergi dairesindeki bildirimleri üzerinden re’sen tahakkuk yaparak 95.697,43 lira tevkifat bedelinin tahsili gerektiğinin belirtildiği, ilgili ünitece 95.697,43 lira tevkifat bedeli aslı ve 45.282,57 lira 31.1.2009 tarihine kadar işlemiş faiz olmak toplam 141.097.98 lira üzerinden 05.02.2009 tarihinde ilamsız icra takibi açıldığı, borçlunun itirazı üzerine takibin durduğu, süresinde açılan eldeki itirazın iptali davasında bozma üzerine davanın reddine karar verildiği anlaşılmaktadır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun “Hükmün Tashihi” başlığını taşıyan 304. maddesinde, hükümdeki yazı ve hesap hataları ile diğer benzeri açık hataların, mahkemece kendiliğinden veya taraflardan birinin istemi üzerine düzeltilebileceği belirtilmiş, “Hükmün Tavzihi” başlıklı 305. maddesinde, hüküm yeterince açık değilse veya yerine getirilmesinde duraksama uyandırıyor yahut birbirine aykırı fıkralar içeriyorsa, yerine getirilmesi tamamlanıncaya kadar taraflardan her birinin hükmün açıklanmasını veya duraksama ya da aykırılığın giderilmesini isteyebileceği, hüküm fıkrasında taraflara tanınan haklar ve yüklenen borçların, tavzih yolu ile sınırlandırılamayacağı, genişletilemeyeceği ve değiştirilemeyeceği açıklanmıştır.
Mahkemece nihai olarak verilen 19.10.2021 tarihli kararda maktu vekalet ücretine hükmedildiği, davalı şirketin 30.11.2021 tarihli tashih ve tavzih ve düzeltilmezse temyiz talepli dilekçesine istinaden 27.12.2021 tarihli ek kararla nisbi vekalet ücretine hükmedildiği görülmektedir.
HMK 305. maddesi gereği tavzihle hüküm genişletilemeyeceğinden ek kararın kaldırılarak, karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince, davalı lehine nisbi vekalet ücretine hükmedilmesi gerekmektedir.
Bu konuların düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 370. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Mahkemece verilen 27.12.2021 tarihli Ek Kararın kaldırılarak, Mahkemenin 19.10.2021 tarihli kararının vekalet ücretine ilişkin 4.sıradaki bendinde yer alan “4.080,00 TL” rakamının silinerek yerine “17354,31 TL nisbi” rakam ve ibarenin yazılmasına ve hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden ilgiliye iadesine, 30.03.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.