Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4942 Esas 2020/1395 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine ancak,
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/02/2009 tarihli ve 2008/11-250 esas, 2009/13 sayılı kararında da belirtildiği üzere, 5271 sayılı Kanunun 231. maddesinin 6. fıkrasının (c) bendinde belirtilen zararın, maddî zarar olduğu, manevî zararı kapsamadığı, ancak söz konusu maddî zararın da hâkimin basit bir araştırma ile saptayabileceği zarardan ibaret bulunduğu, manevî zarar ile fazlaya ilişkin maddî zararlar için hukuk mahkemesinde dava açmanın mümkün bulunduğu, taksirle yaralama suçunu işlediği kabul edilerek cezalandırılmasına karar verilen, sabıkası bulunmayan ve hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesini kabul eden sanık hakkında, katılanlar ..., ..., ... ve ...’in olay sebebi ile maddi zararlarının bulunmadığını beyan ettikleri anlaşılmakla, sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının yeterli gerekçe ile tartışılmadan yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Katılanların kendilerini tek bir vekaletnameyi dayalı olarak aynı vekille temsil ettirdikleri anlaşılmakla, sanık aleyhine tek bir vekalet ücreti yerine, her bir katılan için ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedilmesi,
Kabule göre de;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin ve tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6 ve TCK’nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 11/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.