Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/2242 Esas 2019/3413 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/2242
Karar No: 2019/3413
Karar Tarihi: 21.03.2019

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/2242 Esas 2019/3413 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacılar, trafik kazası sonucu murislerinin vefat etmesi nedeniyle davalılardan manevi tazminat talep etti. Mahkeme, davayı kısmen kabul ederek davacılar için ayrı ayrı 2.000 TL manevi tazminatın davalılardan tahsil edilmesine karar verdi. Davalılar bu kararı temyiz etti ancak Yargıtay kararı kesin nitelikte kabul etti ve temyiz talepleri reddedildi. HMK geçici 3/2 maddesi uyarınca, kesinlik sınırı 1 Ocak 2016 tarihinden itibaren 2.190 TL'ye çıkarıldı. Kısacası, mahkeme davacıların taleplerini kısmen kabul etti ve 2.000 TL manevi tazminat verilmesine hükmetti. Kanun olarak da 6100 sayılı HMK geçici 3/2 maddesi ve 1086 sayılı HUMK 427. madde yer aldı.

17. Hukuk Dairesi 2018/2242 E. , 2019/3413 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı ...Ş. vekili ve davalı ... vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacılar vekili, müvekkillerinin murisinin sürücüsü olduğu araca davalıların işleteni ve trafik sigortacısı olduğu aracın tam kusurlu olarak çarpması sonucu murisin vefat ettiğini beyanla, her bir davacı için ayrı ayrı 2.500"er TL manevi tazminatın kaza tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalılar davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabul, kısmen reddi ile; davacılar ..., ..., ..., ..., ..., ... ve ... için ayrı ayrı 2.000,00"er TL manevi tazminatın olay tarihi olan 31.03.2007 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile ayrı ayrı davacılara verilmesine, fazlaya ilişkin
istemin reddine karar verilmiş; hüküm, davalı ...Ş. vekili ve ve davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK geçici 3/2 maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190 TL’ye çıkarılmıştır.
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile davacılar için ayrı ayrı 2.000,00"er TL manevi tazminata hükmedilmiştir.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden temyiz eden davalı ...Ş. vekili ve davalı ... bakımından ayrı ayrı kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı ...Ş. vekili ve davalı ... vekilinin temyiz dilekçelerinin davacılar hakkındaki hükümlerin ayrı ayrı kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalılar ... Turizm Tic. A.Ş. ve ..."na geri verilmesine 21/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.