Kasten yaralama - tehdit - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/1527 Esas 2020/3675 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/1527
Karar No: 2020/3675
Karar Tarihi: 20.02.2020

Kasten yaralama - tehdit - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/1527 Esas 2020/3675 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık kasten yaralama ve tehdit suçundan mahkum edilmiş ve temyiz istemi kabul edilmiştir. Kasten yaralama suçu için verilen ceza artık temyiz edilemezken, tehdit suçu için verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz istemi reddedilmiştir. Kararda, tehdit suçunda sanığın uzlaşma hükümlerine tabi olmayan eşine karşı yaralama suçuyla birlikte işlediği belirtilmiştir. Vicdani kanıtlarla eylemin sanık tarafından işlendiği ve cezanın yasal bağlama uygun olduğu saptanmıştır. TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi kararının infaz aşamasında uygulanabileceği belirtilmiştir.
Detaylı açıklama için:
- Sanığın kasten yaralama suçu için verilen ceza artık temyiz edilemez olduğu için temyiz isteminin reddedilmesine karar verilmiştir.
- Sanığın tehdit suçu için verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz istemi reddedilmemiştir.
- Kararda sanığın tehdit suçu ile birlikte eşine karşı yaralama suçu işlediği belirtilmiştir.
- Vicdani kanıtlarla eylemin sanık tarafından işlendiği ve cezanın yasal bağlama uygun olduğu saptanmıştır.
- Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının infaz aşamasında uygulanabileceği belirtilmiştir.

4. Ceza Dairesi 2016/1527 E. , 2020/3675 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, tehdit
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, sanığın, tehdit suçunu uzlaşma hükümlerine tabi olmayan eşe karşı yaralama suçuyla birlikte işlediği belirlenerek dosya görüşüldü:
1-Sanığa yükletilen kasten yaralama suçundan dolayı kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca sanık ... müdafiinin TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2-Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyize gelince,
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu ögelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın yasal bağlamda uygulandığı,
Anayasa Mahkemesi’nin karar tarihinden sonra 24/11/2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararın ve TCK"nın 53/1-c maddesinde düzenlenen hak yoksunluğunun uygulanma süresi ve şeklinin Kanunda öngörülen biçimde infaz aşamasında gözetilebileceği,
Anlaşıldığından, sanık ... müdafiinin ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 20/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.