Hırsızlık - mala zarar verme - işyeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/17826 Esas 2019/4825 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/17826
Karar No: 2019/4825
Karar Tarihi: 13.03.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - işyeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/17826 Esas 2019/4825 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada sanık hırsızlık, mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum edilmiştir. Sanığın mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz istemi reddedilmiştir. Ayrıca, sanığın daha önce mükerrir olduğu gerekçesiyle ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanarak koşullu salıvermeden faydalanamayacağı belirtilmiştir. Kararda, 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanan 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi ile TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi kararının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği vurgulanmıştır.

2. Ceza Dairesi 2016/17826 E. , 2019/4825 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, işyeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEMYİZ EDENLER : Sanık ..., sanık ... müdafii

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından, sanık müdafinin temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Sanıklar hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından, sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık ...’in adli sicil kaydına göre.... Asliye Ceza Ceza Mahkemesinin 26.12.2012 tarihli ve 2012/384 Esas, 2012/397 Karar sayılı ilamında iki ayrı suçtan hükümlülük kararı bulunması ve 5275 sayılı Kanun’un 108/2. maddesi dikkate alınarak, en ağır cezaya ilişkin hükümlülüğün mükerrirliğe esas alınması gerektiği gözetilmemiş ise de, anılan ilam nedeniyle sanığın ikinci kez mükerrir sayılmasına karar verilmesi ve 5275 sayılı Kanun"un 108/3. maddesi gereğince sanık hakkında ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanması durumunda koşullu salıvermeden faydalanamayacağı dikkate alınarak iki mahkûmiyet kararının birden tekerrüre esas alınması sonuca etkili olmayan fazlalık kabul edilerek bozma nedeni yapılmamış, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 13/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.