MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


TÜRK MİLLETİ ADINA

Davacı, meslek hastalığı sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, bozmaya uyarak ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.
KARAR
Dava meslek hastalığına bağlı olarak % 20,00 fark maluliyet için maddi ve manevi tazminat istemine yöneliktir.
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya kapsamındaki bilgilere göre, davacının 28/10/2008 tarihinde tespit edilen pnömokonyoz meslek hastalığı nedeniyle daha önce taraflar arasında görülen ... 2. İş Mahkemesi’nin 2009/420 Esas, 2013/444 Karar sayılı dosyasında, ... Uzun Mehmet Göğüs ve Meslek Hastalıkları Hastanesinin 28/10/2008 tarihli raporu dayanak alınarak Yüksek Sağlık Kurulu’nun 28/01/2009 raporuna göre, “B Ağır pnömokonyoz” hastalığı tanısı ile %56 oranında sürekli iş göremezliğe uğradığı tespit edilmişken; Adli Tıp 3. İhtisas Kurulundan alınan 06/12/2010 ve Genel Kuruldan alınan 14/06/2012 tarihli raporlarda davacıda mevcut meslek hastalığının “B Hafif pnömokonyoz” hastalığı olduğu tanısı konulmak suretiyle, %36 oranında sürekli iş göremezliğe uğradığının tespit edildiği, mahkemece de bu sürekli iş göremezlik oranı üzerinden maddi ve manevi tazminata hükmedilerek karar verildiği anlaşılmıştır.
İş bu temyize konu dosyada ise, ... Meslek Hastalıkları Hastanesinin 24/11/2011 tarih 1294 sayılı raporu dayanak alınarak SGK’nun 28/09/2012 tarihli raporu ile YSK’nun 12/12/2014 tarihli raporlarına göre davacıda mevcut meslek hastalığının “B Ağır pnömokonyoz” hastalığı olduğu belirtilerek, maluliyet oranının %56 olarak belirlendiği, Adli Tıp 3. İhtisas Kurulunun 22/05/2017 ve 2. Üst Kurulun 18/10/2018 tarihli raporlarında davacıdaki meslek hastalığının “B Ağır pnömokonyoz” meslek hastalığı olduğu, mevcut belge ve grafilere göre kişinin hastalığının başlangıç tarihinin 26/09/2008 yılı olduğu ve Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulunca p/s 2/2 B ağır pnömokonyoz nedeniyle maluliyet oranı belirlendiği, Adli Tıp Kurulunun 06/12/2010 tarih, 11250 karar sayılı mütalaası ve Adli Tıp Genel Kurulu"nun 14/06/2012 tarih, 654 sayılı kararlarında kişinin geçirilmiş tüberküloz enfeksiyonuna bağlı bulgular nedeniyle opasitelerin B hafif olarak değerlendirilmiş olacağı dikkate alındığı belirtilmiş ve 2. Üst Kurul raporunda dayanak Meslek Hastalıkları Hastanesinin rapor tarihi 24/11/2011 olarak belirtilecek iken; 24/11/2014 tarihi belirtilmek suretiyle bu tarihinden itibaren E cetveline göre %56 oranında meslekte kazanma gücünden kaybetmiş sayılacağı, hastalığının başlangıç tarihinin 26/09/2008 olduğu oy birliği ile mütalaa edilmiş; bu raporda artış tarihindeki maddi hatanın giderilmesi istemiyle dosyanın aynı kurula gönderilmesi üzerine sadece, Kurul Başkanı imzalı 01/02/2019 tarihli rapor ile raporun sonuç kısmında sehven 24/11/2014 tarihinden itibaren maluliyetinin %56.0 olarak yazılmış olduğu, maddi hata düzeltildiğinde kişinin hastalığının başlangıç tarihi olan 26/09/2008 tarihinden itibaren maluliyet oranının %56.0 olduğunun ve herhangi bir artış söz konusu olmadığı hususunun belirtildiği anlaşılmıştır.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 6.3.2002 gün ve 1/119-135 sayılı kararında da belirtildiği üzere; bozma kararına uyması ile Mahkemenin bozma kararı doğrultusunda işlem yapma yükümlüğü doğar. Bu ilke Usul Kanunun dayandığı ana esaslardan olup kamu düzeni ile ilgilidir. Yargıtayın bozma kararına uymuş olan Mahkemenin, bozma gereğince değerlendirme yaparak yeni hükmünü tesis etme zorunluluğu vardır.
Dairemizin 11/12/2017 tarih ve 2017/6020 Esas, 2017/10348 Karar sayılı bozma ilamında, bir önceki bozma ilamına işaretle uyulan bozma kararı doğrultusunda Adli Tıp Kurumu raporları arasında çelişki giderilerek, davacının meslek hastalığına bağlı sürekli iş göremezlik oranında artma olup olmadığı ve artma varsa bunun oranı ve artma tarihine ilişkin olarak bir kez de Adli Tıp2. Üst Kurulundan rapor alınarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiğine işaret edilmiştir.
O halde yerel mahkemece, uyulan bozma kararı doğrultusunda Adli Tıp Kurumu 2. Üst Kurulundan rapor alınması yerinde ise de; Adli Tıp 2. Üst Kurulundan alınan tüm kurul üyeleri imzalı 18/10/2018 tarihli raporda sürekli iş göremezlikte artış tarihinin 24/11/2011 (raporda maddi hata ile 24/11/2014) olarak belirtilmesine karşın; maddi hatanın giderilmesi için aynı kuruldan alınan 01/02/2019 tarihli sadece Kurul başkanı imzalı raporda sürekli iş göremezlikte artış olmadığına işaret edilmiş olmakla, bu iki rapor arasında sürekli iş göremezlik oranında artış olup olmadığı; artış var ise hangi tarihte başladığı hususunda çelişki olduğu, bu çelişkinin ise 2. Üst Kurulun tüm üyelerinin katıldığı bir rapor ile giderilmesi gerektiği açık iken; sadece Kurul Başkanı imzalı 01/02/2019 tarihli rapora itibarla maluliyet oranında artış olmadığına işaretle davanın reddi hatalı olmuştur.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgulara aykırı biçimde yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul olunmalı ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine 09/03/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.