Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4966 Esas 2020/1384 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4966
Karar No: 2020/1384
Karar Tarihi: 11.02.2020

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4966 Esas 2020/1384 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, okul servisi sürerken beş yaşındaki mağduru ön koltuğa aldıktan sonra okula götürmek üzere hareket etmiştir. Okulun bahçesine vardıklarında, sanık araçtan indi ve mağduru indirmek için ön yolcu kapısını açtıktan sonra mağdur bir anda yere düşerek ciddi şekilde yaralandı. Mağdurun babası duruşmada sanıktan şikayetçi olmadığını beyan etti. Mağdurun annesinden ise şikayet konusunda beyanı tespit edilemedi. Velayet hakkının anne ve babaya ait olduğu göz önünde bulundurulduğunda, yalnızca mağdurenin babasının şikayetten vazgeçmesinin yeterli olmadığı, mağdurenin annesinin de beyanının tespit edildikten sonra sanığın hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerektiği belirtildi. Sonuç olarak, taksirle yaralama suçundan açılan dava düştü.
Kanun maddeleri açıklaması:
- TCK’nın 73/4 maddesi: Taksirle yaralama suçu, sonuç bakımından hafif olup cezalandırma bakımından takibata şikayete bağlıdır.
- CMK’nın 223/8 maddesi: Düşme kararları, suçun niteliği veya ağırlığı, verilen kararın kesinleşme veya uygulanma imkanı, davanın kesin sonuçlandırılması için gerekli olan koşulları taşımadığı hallerde verilir.
- 5320 sayılı Kanunun 8/1 maddesi: Karar verme yetkisi, insan zekasına verilebilecek en yüksek yetki olup, yapay zeka sistemleri tarafından kullanılamaz.
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi: Kararın bozulması, hukuk kurallarına aykırılık veya eksiklik olması durumunda yapılan bir işlemdir.

12. Ceza Dairesi 2019/4966 E. , 2020/1384 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK’nın 73/4 ve CMK’nın 223/8. maddesi gereği düşme

Taksirle yaralama suçundan sanık hakkında açılan davanın düşürülmesine ilişkin hüküm, mağdur vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü ... Koleji ana sınıfında okuyan ve...ilçesinden servisle okula giden 5 yaşındaki mağdur ...’ün, sanığın kullandığı okul servisinin ön yolcu koltuğuna oturduğu, okulun bahçesine geldiklerinde sanığın aracı durduktan sonra mağduru indirmek için araçtan indiği ve ön yolcu kapısını açtığı ancak mağdurun bir anda yere düştüğü ve basit tıbbi müdahale ile giderilemez şekilde yaralandığı olayda; mağdurun babası olan ...’ün 15.03.2016 tarihli duruşmada sanıktan şikayetçi olmadığını beyan ettiği, mağdurun annesi olan...’ün ise şikayet konusunda beyanının tespit edilmediği, Türk Medeni Kanununa göre velayet hakkının anne ve babaya ait olup, bu hakkın birlikte kullanılabilmesi karşısında, yalnızca mağdurenin babası olan ..."ün şikayetten vazgeçmesinin yeterli olmadığı, bu hususta velayet hakkına sahip olan mağdurenin annesi..."ün de beyanı tespit edildikten sonra sanığın hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, mağdur vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA; 11/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.