2. Ceza Dairesi 2019/464 E. , 2019/4808 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
20/03/2013 tarihli kararın sanık müdafiine tebliğine ilişkin tebligat zarfında, tebliğ tarihi olarak 08/03/2013 tarihi yazılı ise de; karar tarihinin 20/03/2013 olması ve UYAP"tan yapılan incelemede de tebligat zarfının 01/04/2013 tarihinde oluşturulduğunun anlaşılması karşısında, kararın sanık müdafiine tebliğ tarihinde şüphe bulunması nedeniyle, gerekçeli kararın sanık ..."a 22/04/2013 tarihinde tebliği üzerine, sanığın 24/04/2013 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında mahkemenin 12/12/2007 tarihli, 2007/391 Esas, 2007/1018 Karar sayılı kararında, hırsızlık ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından mahkumiyet hükümlerinin kurulduğu, sanık müdafiinin temyizi üzerine 6. Ceza Dairesinin 31/03/2011 tarihli ve 2010/24203 Esas, 2011/4276 Karar sayılı ilamında, karar başlığında sadece görevi yaptırmamak için direnme suçu belirtilerek, sadece bu suç yönünden bozma kararı verildiği, hırsızlık suçu yönünden ise sehven temyiz incelemesinin yapılmadığı anlaşıldığından; mahkemenin 12/12/2007 tarihli, 2007/391 Esas, 2007/1018 Karar sayılı kararının hırsızlık suçundan kurulan hükümler yönünden geçerliliğini koruduğu, mahkemenin 17/11/2011 tarihli ve 2011/226 Esas, 2011/377 Karar sayılı ilamı ile mahkemenin 20/03/2013 tarihli ve 2012/857 Esas, 2013/112 Karar sayılı ilamının ise hırsızlık suçları yönünden hukuken geçerliliklerinin bulunmadığı, buna göre, mahkemenin 12/12/2007 tarihli, 2007/391 Esas, 2007/1018 Karar sayılı kararında, hırsızlık suçlarından kurulan hükümler ile mahkemenin 20/03/2013 tarihli ve 2012/857 Esas, 2013/112 Karar sayılı kararında görevi yaptırmamak için direnme suçundan kurulan hükmün temyiz kapsamında olduğu belirlenmekle;
Sanığın, birden fazla polis memuruna karşı görevi yaptırmamak için direndiğinin kabul edilmesine rağmen, TCK"nın 43/2. maddesinin uygulanmaması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 13/03/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.
