Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/6858 Esas 2018/1112 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/6858
Karar No: 2018/1112
Karar Tarihi: 15.02.2018

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/6858 Esas 2018/1112 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, müvekkilin kefaletiyle alınan gayri nakdi krediye ilişkin ipotek sözleşmesi sonrasında bankanın müvekkilin ipoteği fek ettiğini iddia etmesi ve daha sonra icra takibi yapması üzerine açılmıştır. İlk mahkeme kararı davayı kabul etmiş ve davalılardan toplam 75.000 TL tahsili kararlaştırmıştır. Ancak Daire kararı bozmuş ve dosya tekrar değerlendirilmiştir. Bu kez davacı vekili ve davalı ...Ş. vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur. Ancak karar düzeltme istemi reddedilmiştir.

HUMK 440. maddesinde yer alan karar düzeltme halleri mevcut olmadığı için karar düzeltme istemi reddedilmiştir.

Kanun Maddeleri:
- HUMK 440. Madde: Kararın tefhim edildiği tarihten itibaren 15 gün içinde veya hükümde açıkça gösterilen kesin veya kesinleşmiş yazılı hükümden başka bir hükmün yerine geçtiği tarihten başlayarak 15 gün içinde kararın düzeltilmesi istenebilir.
- HUMK 442. Madde: (Değişik madde: 12/3/2011 - 6217/21 md.)
Kararın düzeltilip düzeltilmeyeceği hakkında verilecek karar kesindir. Karar düzeltme isteği hiçbir biçimde temyiz yoluna etki etmez. Kararın düzeltilmesi istemi reddedilirse karar düzeltme harcı alınır. Tarafların karar düzeltme istemine ilişkin nedenlerini gösteren beyan ve belgeleri, aksine karar verilmedikçe

11. Hukuk Dairesi 2016/6858 E. , 2018/1112 K.

"İçtihat Metni"

...

Taraflar arasında görülen davada .. 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 30/12/2014 gün ve 2014/517-2014/701 sayılı kararı bozan Daire’nin 16/12/2015 gün ve 2015/6096-2015/13559 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili ile davalı ...Ş. vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin diğer davalıların borçlusu olduğu 75.000 TL bedelli gayri nakdi kredi sözleşmesine aynı miktarda kefil olduğunu ve bu kefaletin güvencesini teşkil etmek üzere 01.10.2004 tarihinde düzenlenen ipotek sözleşmesi ile taşınmazını ipotek olarak verdiğini, davalı bankanın bu gayrimenkul üzerindeki ipoteği 06.06.2005 tarihinde kredi sözleşmesindeki kefaletine ilişkin risk sona erdiğinden fek ettiğini, ancak 3 yıl sonra davalı bankanın diğer davalıların başkaca gayri nakdi kredi sözleşmelerinin kat edilmiş olması nedeniyle müvekkili hakkında icra takibi yaptığını, oysa müvekkilinin davalı bankaya her hangi bir borcunun olmadığını ancak icra tehdidi altında 75.000 TL daha para ödediğini ileri sürerek asıl davada şimdilik 10.000 TL"nin davalılardan tahsilini talep ve dava etmiş; birleşen davada ise 65.000 TL"nin davalılardan tahsilini istemiştir.
Davalı ...Ş. vekili, asıl ve birleşen davanın reddini istemiş; diğer davalılar ve temsilcileri, davaya cevap vermemişlerdir.
Mahkemece, davanın kabulüne, asıl davada 10.000 TL"nin birleşen davada 65.000 TL"nin 17/11/2008 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken müteselsilen tahsiline dair verilen kararın davalı ...Ş. vekilince temyizi üzerine karar Dairemizce bozulmuştur.

.../...

Bu kez davacı vekili ile davalı ...Ş. vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekili ile davalı ...Ş. vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekili ile davalı ...Ş. vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 14,00 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 314,79 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davacı vekili ile davalı ...den ayrı ayrı alınarak Hazine"ye gelir kaydedilmesine, 15/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

....