Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/3304 Esas 2020/1364 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 53/6, 51/1-3-6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, eksik incelemeye ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya kapsamına göre, olay günü kapıları kilitli olan..."a ait trafo binasının duvarında bulunan delikten içeri giren 7, 9 ve 12 yaşlarındaki üç katılanın elektrik akımına kapılmaları neticesinde hayati tehlike geçirecek şekilde yanık ile yaralanmaları şeklinde meydana gelen olayda;
1-Koşulları oluşmadığı halde, söz konusu trafo binasının bakımından sorumlu olan şirketin sorumlu mühendisi olan sanığın atılı suçu bilinçli taksirle işlediğinden bahisle TCK"nın 22/3. maddesi uygulanarak sanık hakkında fazla ceza tayini,
2-5237 sayılı TCK"nın 53/6. maddesinde, belli bir meslek veya sanatın ya da trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkûmiyet hâlinde, üç aydan az ve üç yıldan fazla olmamak üzere, bu meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına ya da sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilebileceğinin düzenlendiği, madde uyarınca bir mesleğin icrasının yasaklanabilmesi için o mesleğin ruhsatnameye bağlı olarak yürütülmesi gerektiği dikkate alındığında, dosya içeriğine göre trafo binasının bakımından sorumlu olan şirketin sorumlu mühendisi olan elektrik elektronik mühendisi sanığın icra ettiği mesleğin ruhsatnameye bağlı olarak yürütülen bir meslek olmadığı nazara alınmadan çalışma hürriyetini kısıtlayacak şekilde soyut ifadelerle 3 ay süre ile elektrik mühendisliği yapmaktan yasaklanmasına karar verilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi ve halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 11/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.