MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
HÜKÜM : a) Sanık hakkında basit yaralama suçundan ceza verilmesine yer olmadığına dair; Uşak 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 28811/2017 gün ve 2016/126 Esas, 2017/517 Karar sayılı kararı
b) İstinaf başvurusunun kabulü ile ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılması suretiyle yeniden kurulan hükümle mahkumiyete dair; İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin 06/03/2019 gün ve 2018/3504 Esas, 2019/731 Karar sayılı kararı

İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin 06/03/2019 gün ve 2018/3504 Esas, 2019/731 Karar sayılı kararının sanık ve katılan vekili tarafından CMK"nin 291. maddesinde belirtilen süre içinde temyiz edildiği anlaşılmıştır.
Dosya incelendi.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
“İlk derece mahkemelerinin görevine giren ve kanunda üst sınırı iki yıla kadar (iki yıl dâhil) hapis cezasını gerektiren suçlar ve bunlara bağlı adli para cezalarına ilişkin her türlü bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığı” şeklindeki 5271 sayılı CMK’nin 286/2-d maddesindeki ilk düzenlenmenin 15.02.2019 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 27.12.2018 gün ve 2018/71 Esas, 2018/118 Karar sayılı iptal kararı ile iptal edilmesi üzerine; mezkur maddenin, 28.02.2019 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 20.02.2019 tarihli ve 7165 sayılı Kanun’un 7. maddesi ile yeniden düzenlendiği, buna göre; “İlk defa bölge adliye mahkemesince verilen ve 272 nci maddenin üçüncü fıkrası kapsamı dışında kalan mahkûmiyet kararları hariç olmak üzere, ilk derece mahkemelerinin görevine giren ve kanunda üst sınırı iki yıla kadar (iki yıl dâhil) hapis cezasını gerektiren suçlar ve bunlara bağlı adlî para cezalarına ilişkin her türlü bölge adliye mahkemesi kararları”nın temyiz edilemez olduğu,
Somut olayda ise; sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 86/2, 53. maddeleri gereğince açılan davada ilk derece mahkemesince ceza verilmesine yer olmadığına dair karar verildiği, bu karara karşı o yer Cumhuriyet savcısı ve katılan vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulması üzerine istinaf merciince ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılması suretiyle 06.03.2019 tarihinde sanığın 5237 sayılı TCK’nin 86/2, 29, 62, 58, 53. maddeleri gereğince mahkumiyetine karar verildiği, her ne kadar 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesindeki basit yaralama suçunun üst sınırı 2 yılın altında hapis veya adli para cezası olarak belirlenmiş ise de; 5271 sayılı CMK’nin 272/3. maddesinin kapsamı dışında kalan ve ilk defa bölge adliye mahkemesince verilen mahkumiyet kararı niteliğinde olan istinaf mercii kararının temyiz edilebilir kararlardan olması nedeniyle ve ayrıca Ceza Genel Kurulunun 20.03.2018 tarihli, 2018/11- 38 Esas ve 2018/113 Karar sayılı kararı uyarınca yerel mahkemece verilen ceza verilmesine yer olmadığı kararı istinaf mercii tarafından mahkumiyet kararı verilerek hüküm türü değiştirildiğinde temyiz kanun yoluna da tabi olduğu dikkate alınarak tebliğnamedeki redde yönelik görüşe iştirak edilmemiştir.
İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin 06.03.2019 gün ve 2018/3504 Esas, 2019/731 Karar sayılı mahkumiyet hükmünün tüm dosya kapsamına göre hukuka uygun olduğu anlaşıldığından; sanığın ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, CMK’nin 302/1. maddesi gereğince, TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ ile HÜKMÜN ONANMASINA,
Dosyanın, 28.02.2019 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7165 sayılı Kanun"un 8. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 304/1. maddesi gereğince “dosyanın Uşak 2. Asliye Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin ise İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesine gönderilmek üzere” Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 26.06.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.