Irza geçme - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2017/1215 Esas 2018/1369 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/1215
Karar No: 2018/1369
Karar Tarihi: 27.02.2018

Irza geçme - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2017/1215 Esas 2018/1369 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İçtihat Metni adlı yazıda 14. Ceza Dairesi'nin 2017/1215 E., 2018/1369 K. sayılı hükmüne yer verilmiştir. Bu hükümde, sanığın irza geçme suçu nedeniyle mahkumiyet kararı verildiği ancak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hükmün bozulması gerektiği ortaya çıkmıştır. Bozma sonrası yapılan yargılamalar sırasında duruşma tutanaklarının bazı bölümlerinde imzaların bulunmaması, dosyanın kaybolması nedeniyle ihya edilmesi gibi usule ilişkin hatalar yapıldığı belirtilmiştir. Ayrıca, ceza miktarları aynı olmasına rağmen farklı kanun maddeleri uyarınca verilen cezaların düşünülmediği, sanık hakkında takdiri indirimin nedeninin belirtilmediği ve kanuna aykırı uygulamaların hükümde yer aldığı tespit edilmiştir. Bu nedenlerle hüküm, CMUK'un 321. maddesi gereğince bozulmuştur. Kanun maddeleri olarak, 5271 sayılı CMK’nın 219, 232/4. maddeleri, 765 sayılı TCK'nın 416/1. ve 59/2. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 102/2., 53/1. ve 53/2. maddeleri belirtilmiştir.

14. Ceza Dairesi 2017/1215 E. , 2018/1369 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Irza geçme
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mahkemece kurulan hükmün temyiz incelemesinde bozulmasının ardından yapılan yargılamaya ilişkin düzenlenen birinci-ikinci-üçüncü celselere ait duruşma tutanaklarında zabıt katibinin, dördüncü celyese ait duruşma tutanağında üye hakimin ... dokuzuncu celse zabtında üye hakimin ...., onaltıncı celseye ait duruşma tutanağında mahkeme başkanının ve gerekçeli kararda üye hakimle .... zabıt katibinin ıslak imzaları ile Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinde yapılan kontrole göre elektronik imzalarının bulunmadığının anlaşılması karşısında ilgili belgelerin imzalanmaması suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 219, 232/4. maddelerine muhalefet edilmesi,
Mahkemece dosyanın kaybolması nedeniyle ihya edildiği belirtilmiş ise de, 03.11.2003 gün ve 2002/367 Esas, 2003/376 sayılı ilk mahkumiyet kararı ile bunun temyizi üzerine verilen Yargıtay 5. Ceza Dairesinin 09.07.2005 gün ve 2005/9106 Esas, 2005/11751 Karar sayılı bozma ilamı ve soruşturma evresinde kolluk personelince düzenlenen evrakın aslı veya onaylı suretlerinin temini ile dosya içerisine konulmasından sonra karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Uygulamaya göre de;
Lehe kanun değerlendirmesi sırasında 765 sayılı TCK"nın 416/1. maddesi ile 5237 sayılı TCK"nın 102/2. maddesi arasında yapılan karşılaştırmada sonuç ceza miktarları aynı ise de 765 sayılı Kanunun 31. maddesi uyarınca sanık hakkında kamu hizmetlerinden ömür boyu yasaklama kararı verilirken, 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının 53/2. maddesi gereğince cezanın infazı süresiyle sınırlı olması sebebiyle cezaların fer"ileri açısından 5237 sayılı Kanun hükümlerinin lehe olduğu gözetilmeden, zamanaşımı hükümleri açısından 765 sayılı Kanunun lehe olduğunun tespitiyle sanık hakkında 416/1. maddesi uyarınca mahkumiyet kararı verilmesi,

Sanık hakkında 765 sayılı TCK’nın 59/2. maddesine göre takdiri indirim yapılırken kanun maddesinin gösterilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 27.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.