MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit, hakaret, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ile katılan arasında, katılanın daha önceden başka bir olay ile ilgili olarak sanık aleyhine tanıklık yapmış olmasından dolayı husumet bulunduğu, olay tarihinde katılanla karşılaşan sanığın; katılana "hırsız, pezevenk, namussuz, seni yaşatmayacağım" şeklinde hakaret ettiği ve katılanı “seni yaşatmayacağım” şeklinde tehdit ettiği ayrıca katılanın aracına taş atarak zarar verdiğinin iddia edildiği somut olayda;
1-Mala zarar verme suçuna yönelik olarak yapılan değerlendirmede;
Katılan beyanına, sanık savunmasına, tanıklar ..., ... ... ve ...’nın anlatımlarına ve tüm dosya kapsamına göre; 10/07/2009 tarihli görgü tespit tutanağında bahsedilen katılana ait aracın bagaj kapağındaki çiziğin sanığın eylemi neticesinde meydana geldiğine dair sanığın üzerine atılı bu suçtan mahkumiyetine yönelik her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı deliller elde edilemediğinden sanığın bu suçtan beraatine karar verilmesi gerekirken dosya kapsamına uygun olmayan şekilde yetersiz gerekçeyle mahkumiyet kararı verilmesi,
Kabule göre de;
Sanık hakkında mala zarar verme suçuna ilişkin temel ceza alt sınırdan belirlenmesine karşın, yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeksizin, ertelemeye dair denetim süresinin alt sınırdan uzaklaşılarak belirlenmesi,
2-Hakaret ve tehdit suçlarına yönelik olarak yapılan değerlendirmede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a-Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 03.02.2009 tarih ve 2008/ 11-250 Esas, 2009/13 Karar sayılı ilamında da açıklandığı üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinde mahkemece kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenecek maddi zararların esas alınmasının, manevi zararların bu kapsama dâhil edilmemesinin gerektiği, somut olayda katılanın tehdit ve hakaret suçlarına yönelik herhangi bir tazminat isteminin bulunmadığı gibi, dosya içerisindeki bilgi ve belgelerin incelenmesinde sanığa yüklenen bu suçlardan doğan herhangi bir maddi zararının da bulunmadığının anlaşıldığı, buna göre; kayden sabıkasız olan sanık hakkında 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinin 6. fıkrasının (b) bendinde belirtilen “sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması” koşulunun oluşup oluşmadığı hususu değerlendirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken; sanık hakkında hakaret ve tehdit suçlarını da kapsayacak şekilde tek bir hükümle “katılanın zararını gidermediği” şeklindeki dosya içeriğine ve yasa hükümlerine uygun olmayan gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kabule göre de;
b-Hakaret suçunda ilk haksız hareketin kimin tarafından yapıldığının tespit edilemediğinin kabul edilmesi karşısında, özel hüküm olan TCK"nın 129. maddesi yerine genel tahrik kurumunu düzenleyen aynı Kanun"un 29. maddesi ile hüküm kurulması,
c-Sanık hakkında hükümlülüğüne karar verilen her bir suç yönünden 5271 sayılı CMK"nın 231/5.maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve 5237 sayılı TCK"nın 51. maddesinde düzenlenen erteleme hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacaklarının ayrı ayrı değerlendirilmesi gerekirken yazılı şekilde tüm suçları kapsayacak şekilde uygulama yapılması ve hakaret ve tehdit suçlarına ilişkin temel cezalar alt sınırdan belirlenmesine karşın, yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeksizin, ertelemeye dair denetim sürelerinin alt sınırdan uzaklaşılarak belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10/06/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.