Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/14879 Esas 2013/3718 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2012/14879
Karar No: 2013/3718

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/14879 Esas 2013/3718 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, işyerindeki ihbar, kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin alacaklarının ödenmesi için davalıya dava açmıştır. Mahkeme, davacının isteklerini kısmen kabul etmiştir. Davalı avukatı, hüküm süresi içinde temyiz etmiştir. Yargıtay, davacının ev hizmetlerinde çalıştığı ve bu sebeple 4857 sayılı İş Kanunu'nun hükümlerinin uygulanmayacağı gerekçesiyle davanın genel mahkemelerin görevli olduğuna dair görevsizlik kararı verilmesi gerektiğini belirtmiştir. Mahkemenin işin esasına girerek hüküm kurmasının hatalı olduğuna karar vermiştir. Kanun maddeleri olarak da 4857 sayılı İş Kanunu’nun 4. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendi uyarınca “ev hizmetlerinde çalışanlar” hakkında bu kanun hükümlerinin uygulanmayacağı belirtilmiştir.

22. Hukuk Dairesi 2012/14879 E. , 2013/3718 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, ihbar, kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin alacağının
ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; davalı işyerinde 01.10.2005 tarihinde işe girdiğini 14.05.2010 tarihinde iş sözleşmesinin işverence haksız olarak bozulduğunu, alacaklarının ödenmediğini bildirerek bunların tahsilini istemiştir.
Davalı vekili; davacının, davalı işyerinde çalışırken evli bir kişiyle yakalandığını ve bu nedenle işe gelmediğini belirterek açılan davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Mahkeme kararı davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Somut olayda; davacının, davalının evinde yatılı olarak çalışan işçi olduğu anlaşılmıştır. Davacı ev hizmetlerinde çalışmıştır. 4857 sayılı İş Kanunu"nun 4. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendi uyarınca “ev hizmetlerinde çalışanlar” hakkında bu kanun hükümleri uygulanmaz.
Davacının açtığı davada genel mahkemelerin görevli olduğuna dair görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, işin esasına girilerek hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.02.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.