Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/4482 Esas 2019/155 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/4482
Karar No: 2019/155
Karar Tarihi: 09.01.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/4482 Esas 2019/155 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu nedeniyle tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet hükmü verdiğini belirtti. Dosya incelendiğinde, sanık hakkında daha önce aynı suçtan dolayı verilmiş bir tedavi veya denetimli serbestlik tedbirinin olmadığı tespit edildi. Bu nedenle, suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam edilerek hüküm kurulması gerektiğine dikkat çekildi. Ayrıca Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararına göre, sanık hakkında TCK'nın 53. maddesinin ilgili fıkralarının infaz aşamasında dikkate alınması gerektiği belirtildi. Mahkeme, kanuna uygun olarak yapılan yargılama sürecinde sanığın suçu işlediğinin yeterli kanıtlarla tespit edildiğini ve itirazların reddedilerek hükmün onaylandığını açıkladı.
Detaylı ve açıklayıcı anlatım:
- Suç: Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu
- Verilen hüküm: Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet hükmü
- Sanık hakkında daha önce aynı suçtan dolayı veril

10. Ceza Dairesi 2017/4482 E. , 2019/155 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 09/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.