Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2017/4172 Esas 2018/2023 Karar Sayılı İlamı

.....
Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı vekili 05/12/2014 havale tarihli dava dilekçesi ile davacının kat maliki ve yönetici bulunduğu ...... ..... girişinde bulunan apartman ortak yerleri üzerine davalı şirketin 15/07/2010 tarihinde işyerine ait klima motorları, jeneratörler ve diğer bazı malzemeleri koymak ve çevresini bahçe şeklinde telle çevirmek suretiyle tecavüzde bulunduğunu, davalının işgal ettiği alanın yönetim planında yazılı tahsis amacı dışında kullanıldığını bu nedenle davalının ortak mülkiyete haksız müdahalesinin önlenmesine ve tecavüze konu eşyaların kaldırılarak ortak yerlerin eski hale getirilmesini mahkememizden talep ve dava etmiştir.
Mahkemece davanın kabulü ile, davaya konu apartmanın ortak alanında bulunan davalıya ait jeneratör, klima motorları ve diğer malzemelerin kaldırılmasına, bunları çevreleyen tel örgünün sökülmesine, davalının dava konusu ortak alana vaki el atmanın önlenmesine karar verilmiş hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Dava konusu uyuşmazlık el atmanın önlenmesi ve eski hale getirme istemine ilişkindir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici sebeplere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak; karar gereğinin yerine getirilmesi için davalıya 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanununun 33. maddesi gereğince uygun bir süre verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi doğru değil ise de bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hüküm fıkrasının 1 numaralı bendinden sonra gelmek üzere "davalıya karar gereğini yerine getirmesi için 20 gün süre verilmesine" tümcesi yazılmak suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla HUMK’nın 438/7. maddesine göre düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 20/03/2018 günü oybirliğiyle karar verildi.