MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I


Davacı taraf, davacının davalı işyerinde 13.09.2004-28.07.2009 tarihleri arasında finans asistanı olarak çalıştığını, çalıştığı dönemde fazla mesai ücretlerinin ödenmemesi sebebi ile iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini belirterek kıdem tazminatı ve fazla çalışma alacağının tahsili talep etmiştir.
Davalı taraf, davacının davalı işyerinde 22.10.2004-28.07.2009 tarihleri arasında çalıştığını, davacının davalı işyerinde fazla mesai teşkil edecek bir çalışmasının bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davacı tanıklarının beyanlarına göre davacının davalı işyerinde haftalık kırkbeş saati aşan fazla çalışmalarının bulunduğu, fazla çalışma ücretinin ödenmemesi sebebi ile iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiği ve kıdem tazminatına hak kazandığı, gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı ve davacı taraf temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı ve davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir .
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücretinin hesaplanma yöntemi noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır
4857 sayılı İş Kanunu"nun 41. maddesine göre haftalık kırkbeş saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılır. Anılan Kanunun 63. maddesinde ise, “Aksi kararlaştırılmamışsa bu süre, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine eşit ölçüde bölünerek uygulanır. Tarafların anlaşması ile haftalık normal çalışma süresi, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine, günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabilir. Bu halde, iki aylık süre içinde işçinin haftalık ortalama çalışma süresi, normal haftalık çalışma süresini aşamaz.
Denkleştirme süresi toplu iş sözleşmeleri ile dört aya kadar artırılabilir” şeklinde kurala yer verilmiştir.
Günlük çalışma süresinin onbir saatten fazla olamayacağı Kanunda emredici şekilde düzenlendiğinden, tespit edilen fazla sürelerin denkleştirmeye tabi tutulmaması, onbir saati aşan çalışmalar için zamlı ücret ödenmesi gerekir.
Dosya içerisinde mevcut davacı tarafından imzalı 08.07.2005 tarihli iş sözleşmesinde fazla çalışma ücretinin ücrete dahil olduğuna yönelik ibare yer almaktadır. Bu ibare yıllık ikiyüzyetmiş saatlik fazla çalışma ücretinin ödenmesi anlamına gelmektedir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, sözleşmenin bulunmadığı, 01.01.2005-08.07.2005 tarihleri arasında haftalık dokuz saat için fazla çalışma hesaplanacağı, 08.07.2005-01.01.2006 tarihleri arasındaki hafta sayısı ve haftalık dokuz saat nazara alındığında 270 saatin dolmadığı göz önünde bulundurularak bu dönem için hesaplama yapılmayacağı, 2006 ve 2007 yılları için ikiyüzyetmiş saat dokuz saatten otuz hafta yaptığından 1 Ağustos-31 Aralık dönemleri için hesaplama yapılacağı, 2008 yılı için 01.07.2008 tarihine kadar dokuz saatten ikiyüzotuzdört saat olup ikiyüzyetmiş saatten farkı otuzaltı saat olduğu, 01.07.2008 tarihinden itibaren üç saat fazla çalışma yaptığı kabul edildiğinden otuzaltı saate oranlandığında oniki hafta yani üç ay olduğu, bu sebeple 01.10.2008 tarihinden sonraki dönem için hesaplama yapılacağı, 2009 yılında üç saatten ikiyüzyetmiş saatlik kısım dolmadığından hiçbir hesaplama yapılmayacağı, belirtilerek hesaplama yapılmış ise de davacı tarafından imzalı iş sözleşmesinin imzalandığı tarih olan 08.07.2005 tarihinden itibaren fazla çalışma ücretinin bir yıllık süreye göre (08.07.2005-08.07.2006) hesaplanması gerekirken 08.07.2005-01.01.2006 tarihlerinin esas alınması hatalı olup bu husus bozmayı gerektirmiştir.
Ayrıca davacı taraf dava dilekçesinde 2005-2008 dönemi ve 2008 yılından sonraki dönem için farklı çalışma saatlerine göre çalıştıklarını belirtmiştir. Ancak dosya kapsamında davacının 2008 yılından sonraki dönem ile kast ettiği tarih davacıya açıklattırılmadan ve bu yönde tanıkların beyanları alınmadan hükme esas alınan bilirkişi raporunda gerekçesiz olarak 01.07.2008 tarihinin esas alınması hatalı olup bu husus ayrıca bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.02.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.