Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 53/1-a-c-d-e. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre sanığın idaresindeki araçla gündüz vakti, yerleşim içi, tek yönlü üç şeritli yolda seyir halinde iken sağdan yola inerek yaya geçidinden karşıya geçmek isteyen yaya olan ölene çarpması şeklinde meydana gelen ve bir kişinin ölmesi ile sonuçlanan olayda, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, asli kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu bir kişinin ölmesine neden olan sanık hakkında, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan daha fazla uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın kazada kusurunun olmadığı, kendisinin eylemi ile ölüm arasında illiyet bağı bulunmadığı, beraatine karar verilmesi gerektiği, cezanın fazla olduğuna ilişkin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
1-05/11/2014 tarih ve 2013/266 E. 2014/299 K. sayılı ilk hükmün sadece sanık tarafından temyiz edilmesi nedeniyle sanığın kazanılmış hakkı oluştuğu ve ilk hükümde sanık hakkında belirlenen hapis cezasının adli para cezasına çevrilerek taksitlendirildiği dikkate alındığında, ilk hükümde sanık hakkında tayin edilen ceza miktarı üzerinden infazın yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
2-5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluklarına hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının 3 nolubendinden sonra gelmek üzere hükme, “05/11/2014 tarih ve 2013/266 E. 2014/299 K. sayılı ilk hükmün sadece sanık tarafından temyiz edilmiş olması nedeniyle, 5271 sayılı CMK"nın 307/4 maddesi dikkate alınarak, sanık hakkında 15.200 TL adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün ve 20 taksit halinde ödenmesinin infaz aşamasında gözetilmesine” cümlesinin eklenmesi, yine TCK’nın 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin 4. paragrafın hükümden çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,11/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.