Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8601 Esas 2019/5915 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8601
Karar No: 2019/5915
Karar Tarihi: 04.07.2019

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8601 Esas 2019/5915 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin Vergi Usul Kanununa Muhalefet suçundan mahkum edilmesine karar verdi. Ancak, mahkeme kararı incelendiği zaman bazı hatalar tespit edildi. İlk olarak, aynı takvim yılına ait birden fazla fatura kullanıldığında zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiği dikkate alınmadı. İkinci olarak, suça konu faturaların KDV indiriminde kullanılması nedeniyle, suç tarihi yanlış bir şekilde belirtildi ve hak yoksunluğu uygulaması konusunda bir karar verilmedi. Bu nedenle, mahkeme kararı bozuldu. Detaylı olarak, TCK'nin 43. maddesinin 1. fıkrası, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin 3. fıkrası ve aynı maddenin 1. fıkrasının c bendinde yer alan hak yoksunluğu konusunda bilgi vermek gereklidir.

11. Ceza Dairesi 2017/8601 E. , 2019/5915 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre katılan vekilinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
1. Aynı takvim yılına ait birden fazla fatura kullanılması hâlinde zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiği dikkate alınarak, sanık hakkında TCK"nin 43. maddesinin 1. fıkrasının uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
2. Kabule göre;
a) Suça konu faturaların KDV indiriminde kullanılması nedeniyle, en son tarihli faturaya göre, “25.07.2007” olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında “20.09.2007” şeklinde yanlış gösterilmesi,
b) 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1. fıkrasının c bendinde yer alan hak yoksunluğunun, sanığın kendi altsoyu dışında kalan kişiler yönünden, hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 04.07.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.