Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/3616 Esas 2019/13674 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/3616
Karar No: 2019/13674
Karar Tarihi: 26.06.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/3616 Esas 2019/13674 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükümler temyiz edildi. Sanık kasten yaralama, mala zarar verme ve tehdit suçlarından mahkum oldu. Mağdurun mala zarar verme suçunun müştekisi olmadığı anlaşıldı ve bu suç yönünden yer verilen bozma görüşüne iştirak edilmedi. Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmü kesinleşti ancak sanık aynı suçu birden fazla işlemesi nedeniyle 5237 sayılı TCK'nin 43/2. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin düşünülmemesi bozma nedeni yapılmadı. Sanık hakaret suçundan mahkum oldu ancak mağdurun şikayetinden vazgeçmesi nedeniyle yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi ve hüküm bozuldu.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nin 43/2. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 73/6. maddesi
- CMK'nin 223/8. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi

3. Ceza Dairesi 2019/3616 E. , 2019/13674 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında kasten yaralama, mala zarar verme ve tehdit suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde:
02.02.2018 tarihli dilekçesi ile hükümden sonra sanık hakkında şikayetten vazgeçtiğini belirten mağdur ..."ın mala zarar verme suçunun müştekisi olmadığı anlaşılmakla, tebliğnamede bu suç yönünden yer verilen bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin olarak; sanığın aynı suç işleme kararıyla, değişik zamanlarda aynı mağdura karşı aynı suçu birden fazla işlediği olayda sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 43/2. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin düşünülmemesi karşı temyiz olmadığından ve yine Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
2) Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Sanığın üzerine atılı hakaret suçunun takibi şikayete bağlı suçlardan olması ve mağdurun şikayetten vazgeçtiğine ilişkin 02.02.2018 havale tarihli dilekçesi gözetildiğinde, sanığın TCK"nin 73/6. maddesi gereğince şikayetten vazgeçmeyi kabul edip etmediği sorularak hukuki durumunun 5237 sayılı TCK’nin 73/4. ve CMK’nin 223/8. maddeleri gereğince yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 26.06.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.