Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-2-b, 62, 52/2, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Meydana gelen kazada yaralanan diğer mağdurların sanığa yönelik herhangi bir şikayetlerinin bulunmadığının dolayısıyla isnat edilen suçun TCK’ın 89/1. maddesi kapsamında olduğunun anlaşılması karşısında; sanığın TCK’nın 89/4. maddesi yerine TCK’nın 89/1-2-b. maddesi gereğince cezalandırılmasını eleştiri konusu yapan tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanığın idaresindeki otomobille gündüzün meskun mahal dışındaki çift yönlü yolda seyri sırasında, bir anlık direksiyon hakimiyetini kaybetmesiyle karşı yönden gelen katılan idaresindeki ticari taksiyle ön kısımlarından çarpışmları sonucu katılanın sol ayak tarak kemiğinde kırık olacak şekilde yaralandığı olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın zararın giderildiğine ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen adli para cezasının taksitlendirilmesi sırasında uygulama maddesinin TCK’nın 52/4. maddesi yerine TCK’nın 52. maddesi olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün (4) ile numaralandırılan bölümünün 2. fıkrasındaki “52” ibaresinin “52/4” şeklinde değiştirilmek suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.