Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2017/27775 Esas 2018/1331 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili müvekkilinin davalı iş yerinde 15.11.1993 tarihinde özürlü kadrosunda işe başladığını, 13.02.2012 tarihinde emekli olarak iş yerinden ayrıldığını, son ücretin net 2.100.00 TL olduğunu, fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini iddia ederek ıslah ile birlikte 13.973.23 TL fazla çalışma ücretinin hak ediş tarihinden itibaren en yüksek mevduat faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili alacağın zamanaşımına uğradığını, davacının fesihten önce genel müdürlükte ..... Krediler bölümünde Krediler Operasyon yönetici yardımcısı olarak çalıştığını, fazla çalışma ücreti alacağı olmadığını, davacının işten ayrılma formunda iş yoğunluğunun makul düzeyde olduğunu belirttiğini, 270 saat çalışmanın ücretin içinde olduğunun belirlendiğini, dava dilekçesinde belirtilen çalışma saatlerinin gerçeği yansıtmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Bozma Kararı ve Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere dayanılarak, bozmaya uyularak davanın Kısmen Kabulü"ne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Mahkemenin ilk kararı dairemizin 26.01.2016 tarih 2014/31055 Esas - 2016/1922 Karar sayılı ilamı ile davacı işçiye "17.02.2011 tarihinde tebliğ edilen yönetmeliğe göre 17.02.2012 tarihinden önceki fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışma" yönünden bozulmuştur.
Bozma kararından sonra davalı vekili 05.04.2016 tarihli dilekçesi ile davacı işçinin 14.11.1997 tarihinde tebliğ edilen yönetmeliğe tabi olduğunu bu yönetmelikte de fazla çalışmaların ücrete dahil olduğunun hüküm altına alındığını belirterek direnme kararı verilmesini talep etmiştir.
Bilirkişi tarafından bu yönetmelikte değerlendirilmiş ancak mahkemece davalı vekilinin bu dilekçesi ekinde 1997 tarihli personel yönetmeliği ve bilirkişi raporuna itiraz dilekçeleri dikkate alınmadan ve değerlendirilmeden karar verilmiştir.
Davalı vekilinin bozmadan sonraki süreçte sunduğu ve temyizine dayanak yaptığı 1997 tarihli personel yönetmeliği bozma sırasında dosyada mevcut değildir. Ancak bozmanın temeli fazla çalışmanın ücrete dahil olması halinde değerlendirilmesine yöneliktir. Ayrıca personel yönetmeliği hakkı ortadan kaldıracak nitelikte olup, davacının bilgisi dahilindedir. Hakkı ortadan kaldıracak bu tür belgelerin yargılamanın her aşamasında sunulabileceği dairemizin ve Hukuk Genel Kurulu"nun kabulündedir.
Bu nedenle ilk bozma kararımız sırasında dosyada olmayan ancak bozma sonrasında dosyaya sunulan, davacıya tebliğ edildiği ve davacının bilgisinde olduğu anlaşılan 1997 tarihli personel yönetmeliğinin de değerlendirilmesi için kararın bozulması gerekmiştir.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 25.01.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.



....