MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ :Tazminat

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tazminat davasına dair karar, davalı ve davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, faydalı imalat bedelinin tazmini istemine ilişkindir. Mahkemece ,davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davacı ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin, mülkiyeti davalıya ait olan konutu 1997 yılı Temmuz ayı itibari ile sözlü kira sözleşmesine dayanarak kiracı sıfatı ile kullanmaya başladığını, müvekkili ile davalı arasındaki kira sözleşmesinin müvekkilinin kabulü ile yazılı hale geldiğini, kiralanan taşınmazın İcra Hukuk Mahkemesi kararı ile boşaltıldığını, davalının muvafakatı ile kiralanan taşınmaza bir takım faydalı imalatlar yapıldığını belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla yapılan her bir faydalı ve zorunlu masraf bedeli olarak şimdilik 5.000,00 TL."nin masrafların yapımı tarihinden itibaren işleyecek yasal faizleri ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiş, 10/06/2015 tarihli dilekçesi ile taleplerini 6.467,50 TL olarak ıslah etmiştir. Davalı vekili; davanın reddini savunmuştur. Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 6.250,00 TL bedelin tahsiline karar verilmiştir.
1- 6100 sayılı HMK. ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 21.07.2004 tarih, 5219 sayılı kanunla değişik 427.maddesi ve 5236 sayılı Kanunun 19.maddesi ile Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununa eklenen Ek madde 4 uyarınca yeniden değerleme oranına göre ve Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 02.03.2005 tarih ve 9-82 esas ve 126 karar sayılı ilamı uyarınca temyiz konusu asıl alacak hüküm tarihinde 2.080,00 TL "nin altında bulunduğundan, hükmün kesin olması nedeniyle davacının temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
2-Dosya kapsamına, toplanan delillere, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verilmiş olmasına ve takdirde de bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
3-Davalı vekilinin yıpranma payına yönelik temyiz itirazlarına gelince ;
Yerleşik uygulama, kiracının kiralanana yaptığı faydalı ve zorunlu masrafların yapıldığı tarih itibariyle TBK.nun 530. maddesi (BK. 414.m) kapsamında vekaletsiz iş görme hükümlerine göre davalı kiraya verenden isteme hakkı olduğu yönündedir. Kural olarak bu gibi zorunlu ve faydalı masrafların kira sözleşmesinin başlangıcında yapılmış olduğu kabul edilmektedir. Kiralananın tahliyesi sonunda kiralayan bunları benimsemiş ve kiracı aleyhine sebepsiz zenginleşme meydana gelmiştir. Kiraya verenin sorumluluğu faydalı imalatların imal tarihindeki değerinden yıpranma payı düşülmek suretiyle bulunacak değer kadardır.
Somut olayda; Taraflar arasında 1997 yılından itibaren devam eden sözlü kira ilişkisinin bulunduğu ve kira ilişkisinin 01/10/2008 başlangıç tarihli ve üç yıl süreli kira sözleşmesi ile yazılı hale getirildiği hususunda uyuşmazlık bulunmamaktadır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporlarından kiracının kullanım süresi ile orantılı yıpranma payı düşülmediği anlaşılmaktadır. Bu durumda mahkemece faydalı imalat bedellerinden yıpranma payı düşülmek suretiyle sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ:Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle temyiz konusu miktar kesinlik sınırının altında kaldığından davacının temyiz isteminin REDDİNE, 3 nolu bentte yazılı nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca karşı davada verilen hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edenlere iadesine, 19/12/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.