Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/14041 Esas 2020/1300 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza

Dairemizce verilen 30.09.2019 gün ve ... K. sayılı karara Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca itiraz edilmekle, 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine 02/07/2012 gün ve 6352 sayılı Kanunun 99. maddesine eklenen 3. fıkra uyarınca itiraz konusu değerlendirildi;
Taksirle ölüme neden olma suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 85/1 ve 62/1. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, anılan Kanunun 53. maddesinde yer alan hak yoksunluklarının uygulanmasına ve cezasının aynı Kanunun 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesi ile cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dair...6. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/03/2017 tarihli ve 2016/494 esas, 2017/86 sayılı kararını kapsayan dosyasının incelenmesinde;
5237 sayılı Kanunun 53/1. maddesinin 1. fıkrasına göre, kişinin kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasına mahkûmiyetin kanuni sonucu olarak hak yoksunluğu uygulanacak olması karşısında, taksirle işlemiş olduğu suç dolayısıyla hapis cezasına hükmedilen sanık hakkında anılan Kanunun 53. maddesinde belirtilen haklardan yoksun bırakılmasına karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi, 5237 sayılı TCK"nın 58/4. maddesinde “kasıtlı suçlarla taksirli suçlar ve sırf askerî suçlarla diğer suçlar arasında tekerrür hükmü uygulanmaz” hükmüne yer verildiği, sanığın tekerrüre esas alınan... 3. Asliye Ceza Mahkemesinin kararının ise güveni kötüye kullanma suçuna ilişkin olduğu, dolayısıyla kasıtlı suçun taksirli suçta tekerrüre esas alınamayacağı nazara alındığında, hükmolunan cezanın yazılı şekilde mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesinde isabet görülmediğinden, T.C. Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 01.03.2019 tarihli yazısı ile anılan kararın kanun yararına bozulması ihbar olunmakla,...6. Asliye Ceza Mahkemesinin 02.03.2017 tarihli kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi gereğince kanun yararına bozulmasına ilişkin talepleri üzerine Dairemizce yapılan temyiz inceleme neticesinde; TCK"nın 58. maddesindeki kanuna aykırılık giderildiği, ancak karara Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 30.12.2019 tarihli yazıları ile “ TCK"nın 58. maddesindeki kanuna aykırılık giderildikten sonra yeni hüküm kurulurken TCK"nın 53. maddesinin uygulandığı bendin hükümden çıkartılmaması kanuna aykırı görüldüğünden,” gerekçesiyle itiraz edildiği anlaşılmakla;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca...6. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/03/2017 gün ve 94660652-105-31-14675-2018-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden ihbar ve mevcut evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/12/2010 tarihli ve 2010/4-210 esas, 2010/259 sayılı kararında da belirtildiği üzere, Yasa yararına bozma yöntemi, karar veya hükümlerdeki hukuka aykırılıkların toplum ve birey açısından hukuk yararına giderilmesini ve ülke sathında uygulama birliğine ulaşılmasını sağlamak amacıyla, olağanüstü bir denetim muhakemesi yolu olarak Ceza Yargılaması Yasasının 309. ve 310. maddelerinde düzenlenmiş olup bu denetimin konusu, maddi ve yargılama hukukuna ilişkin hukuka aykırılıklardır. Ancak, gerek kesin hükmün otoritesinin korunması zorunluluğu, gerekse olağanüstü bir denetim yolu olması nedeniyle dar kapsamlıdır; her türlü hukuka aykırılığın öne sürülüp incelenmesine elverişli bir denetim yolu değildir.
Tüm bu nedenlerle; taksirle öldürme suçundan sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 85/1 ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, TCK"nın 53. maddesinde tanımlı hak yoksunluklarının uygulanmasına hükmedilmesi, somut yasa yararına bozma isteminin CMK"nın 309. ve 310. maddesinde düzenlenen amaca uygun hukuka aykırılık niteliğinde bulunmaması nedeniyle,
02.07.2012 gün ve 6352 sayılı Kanunun 99. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine eklenen (2) ve (3). fıkra hükümleri uyarınca itiraz konusu değerlendirilip, önceki kararda değişiklik yapılmasını gerektiren herhangi bir nedenin bulunmadığı, konunun Yargıtay Ceza Genel Kurulunca sonuca bağlanmasının daha uygun olacağı anlaşıldığından, dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 10.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.