MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Resmi belgede sahtecilik suçlarının konusunu oluşturan belgenin, taşınabilen, bir şey üzerine yazılıp da hukuki hüküm ifade eden bir olayı kanıtlamaya yarayan yazı olduğu, 5237 sayılı TCK"nin 204. maddesinin gerekçesinde de belirtildiği üzere, belgenin varlığının kabulü için yazılı kağıdın bulunmasının zorunlu olmadığı, bir metal levha üzerine yazı yazılması halinde de diğer unsurların varlığı durumunda belgeden söz edilebileceği, bu bakımdan araç plakalarının da resmi belge olarak kabulü gerekeceği, yine Karayolları Trafik Kanunu"nun 03.10.2016 tarihli, 676 sayılı KHK ile değiştirilen 23. maddesinin son fıkrasındaki “başka bir araca tescilli veya sahte plakayı takan veya kullananlar TCK’nin 204. maddesine göre cezalandırılır” hükmünün suç tarihinden sonra yürürlüğe girdiği; 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanununun 23. maddesinin uygulanabilmesi için, başka bir araca ait gerçek plaka ve belgelerin takılarak kullanılmasının gerektiği; suç tarihinde yürürlükte bulunan 18.07.1997 tarih ve 23053 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Karayolları Trafik Yönetmeliği’nin 30. maddesine göre, tescil plakalarında, işlemi yapan tescil kuruluşu ile plaka basım işlemini gerçekleştiren kuruluşun mühürlerinin bulunmasının zorunlu olduğu; suça konu plakanın resmi belge niteliğini kazanabilmesi için üzerinde mühür bulunmasının gerekli olması karşısında; İstanbul Kriminal Polis Laboratuvarının 13.11.2013 tarihli ekspertiz raporunda, suça konu sahte plakalardan 1 numaralı olarak isimlendirilen plaka levhası üzerinde tescil işlem birimine (...M.) ve plaka basım işlemini gerçekleştiren kuruluşa (T.Ş.O.F.) ait gözüken soğuk mühür izlerinin hakiki oldukları, 2 numaralı olarak isimlendirilen plaka levhasındaki soğuk mühür izlerinin kesin teşhis ve tespite elverişli izleri ihtiva etmediği, mühür üzerinde görülebilen karakterlerin orijinal mukayese mühür izleri ile benzerlikler gösterdiği, 2 numaralı plakanın arka kısmında harf ve rakam gruplarının kısmi olarak ezilmek, silinmek ve boyanarak ekleme yapılmak suretiyle değiştirildiğinin belirtildiği, mahkemenin 29.05.2014 tarihli celsede suça konu plakalar üzerinde yaptığı gözlemde ise 34 RFC 14 gözüken plaka levhasının 14 yazısında 1 rakamının 7"ye benzetildiği, arkasında baskı izlerinin bulunmadığı üzerindeki harf grubunda RFC yazılarının boyama olduğunun altının silinmiş üstünün boyama olduğu, aynı emanet içinde yer alan diğer plakanın üzerinde yine 34 RFC 14 yazılı olduğu baskı izleri harf grubundaki yazılar mührünün tam olarak bulunduğu gerçek plaka olduğunun anlaşıldığının belirtilmesi ve 34 RFC 14 plakalı araç sahibinin aracın plakaları takılı vaziyette kendisinde bulunduğunu, herhangi bir çalınma olmadığını belirttiği anlaşılmakla; plakaların gerçek olduğunun tespiti halinde, eylemin 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu"nun 23. maddesindeki idari yaptırım uygulanmasını gerektiren kabahati oluşturacağı; gerçek plaka olmadığının sahte oluşturulduğunun tespiti halinde ise, belgede sahtecilik suçlarında aldatma niteliği bulunup bulunmadığının takdirinin hakime ait olduğu gözetilerek, suça konu her iki plakanın gerçek olup olmadığının tespiti açısından emniyetin ilgili birimlerinden sorularak plakaların kurumlarınca düzenlenmiş gerçek plakalar olup olmadığının belirlenmesi; resmi kurum tarafından düzenlenmediğinin belirlenmesi halinde sahte olduğu iddia edilen her iki plakanın yasal unsurları taşıyıp taşımadığı ve aldatıcılık niteliğinin bulunup bulunmadığı yöntemince tartışılarak ve denetime olanak verecek şekilde dosya arasında bulundurularak hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Kabule göre de;
a)Yargılama gideri olarak hesaplanan miktarın, 5271 sayılı CMK"nin 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun’un 100. maddesiyle eklenen değişiklik doğrultusunda, terkin edilecek miktar olan 20,00 TL"nin altında kalması nedeniyle hazine yerine sanığa yükletilmesi,
c)Hükmolunan erteli hapis cezası uzun süreli olup sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 3. fıkrası gereğince aynı maddenin 1. fıkrasında yazılı hak yoksunluklarına hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.07.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.