... vekili avukat ... ile 1-..., 2-... vekilleri avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 05/01/2016 tarih ve 2015/433-2016/11 sayılı hükmün davalılar avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı avukat, asıl ve birleşen davalarda, davalıların vekili olarak ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2003/317 esas ve birleşen 2003/312 esas sayılı tapu iptal ve tescili davasını takip ettiğini, dava sonuçlandığı halde hak ettiği vekalet ücretinin ödenmediğini ileri sürerek takip ettiği dava dosyasındaki taşınmazın davanın kesinleştiği tarihteki değeri belirlenip Avukatlık Kanunu’nun 164/4. maddesi uyarınca vekalet ücretinin hesaplanarak davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalılar, davanın reddini dilemişlerdir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucu asıl dava yönünden; davanın kısmen kabulü ile 2.000,00 TL’nın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalı ...’dan tahsili ile davacıya verilmesine, birleşen dava yönünden; davanın kısmen kabulü ile 2.000,00 TL’nın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalı ...’dan tahsili ile davacıya verilmesine, karar verilmiş; hüküm, davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından asıl ve birleşen davalarda temyiz edilen miktarlar ayrı ayrı 2.000,00 TL olup, karar tarihi (5.1.2016) itibariyle 2.190,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 26/12/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.