MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık ..."in yakalama emri üzerine alınan 03/01/2013 tarihli ifadesinde müdafii istemediğini beyan ettiği, bu şekilde soruşturma aşamasında sanığın sorgusuna katılan müdafiinin zorunlu müdafiilik görevinin sona erdiği, sanığın yokluğunda verilen kararın bilinen son adresine tebliğ edildiği 26/06/2013 tarihinde ise.... Açık Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olduğu, bu nedenle tebligatın usulüne uygun olmadığı, ayrıca sanığın 28/05.2014 tarihli temyiz talebi mahkemece 29/05/2014 tarihli ek karar ile reddedilmiş ise de; söz konusu ek kararın cezaevinde bulunan sanığa usulüne uygun şekilde tebliğ edilmediği gibi, UYAP"tan yapılan sorgulamada sanığın 21/01/2014 ve 27/02/2014 tarihli temyiz dilekçelerinin de bulunduğu ve bunlar hakkında herhangi bir kararın verilmediği anlaşılması karşısında; sanığın eski hale getirme isteminin kabulü ile 29/05/2014 tarihli ve 2012/280 Esas - 2013/291 Karar sayılı ek karar kaldırılarak, sanığın asıl karara yönelik 21/01/2014 tarihli ilk temyiz başvurusunun süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dairemizin 30/03/2015 tarihli ve 2014/25610 E., 2016/5865 K. sayılı ilamında, yargılama gideri ile ilgili bölümün sanık ... yönünden de düzeltilerek onanmasına karar verildiğinden, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E. 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün ONANMASINA, 11/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.