Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/9838 Esas 2019/11002 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9838
Karar No: 2019/11002
Karar Tarihi: 23.09.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/9838 Esas 2019/11002 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir çocuk hakkında iş yeri dokunulmazlığı ihlali ve hırsızlık suçlarından mahkumiyet hükümleri verdi. Ancak iş yeri dokunulmazlığı ihlali suçu zamanaşımı süresi dolduğu için kanun yararına bozma yoluna gidildi ve adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığı belirtildi. Hırsızlık suçuna ilişkin ise suça sürüklenen çocuk ve müdafiinin temyiz istemi yerinde görüldüğünden hüküm BOZULDU ve davanın zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLDÜ.
Kanun Maddeleri:
- 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. madde
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-b ve 31/2 maddeleri
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 66/1-e ve 66/2 maddeleri
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 317. ve 322. maddeleri

17. Ceza Dairesi 2019/9838 E. , 2019/11002 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Suça sürüklenen çocuk hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu yönünden zamanaşımı süresi dolduğu halde mahkumiyet kararı verilmesine karşı kanun yararına bozma yoluna gidilmesi olanaklı görülmüştür.
İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, suça sürüklenen çocuk ... ve müdafiinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK" nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II-Suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan verilen hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nun 142/1-b, 31/2 maddesine uyan suçun gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırına göre; aynı Yasa"nın 66/1-e ve 66/2 maddelerinde öngörülen 4 yıllık asli dava zamanaşımı süresinin, suça sürüklenen çocuk hakkında Dairemizin 17/05/2018 tarih, 2016/8845 Esas ve 2018/7247 Karar sayılı ilamı ile bozulmasına karar verilen ilk mahkûmiyet tarihi olan 27.11.2014 ile inceleme konusu ikinci mahkumiyet karar tarihi olan 26.03.2019 tarihleri arasında gerçekleşmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk ... ve müdafiinin temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 23.09.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.