Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/5021 Esas 2019/16438 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5021
Karar No: 2019/16438
Karar Tarihi: 11.11.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/5021 Esas 2019/16438 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir hırsızlık davasında, sanığın market içerisinde kasiyerden para bozdurmak bahanesiyle 200 TL aldığı ancak daha sonra para bozdurmaktan vazgeçtiğini söyleyip geri aldığı 100 TL'yi tırnakçılık suretiyle iade etmediği gerekçesiyle mahkumiyetine karar verilmiştir. Ancak temyiz aşamasında, hükmün bazı nedenlerle BOZULMASINA karar verilmiştir. Bu nedenler şu şekildedir:
1. Sanığın eyleminin, hırsızlık suçunu oluşturduğunun gözetilmeden, aynı Kanunun farklı bir maddesi ile uygulama yapılmış olması,
2. Suça konu paranın değer azlığı nedeniyle sanık hakkında uygulanması gereken kanun maddesinin gözetilmemesi,
3. İddianamede belirtilen kanun maddesi yerine farklı bir kanun maddesinin uygulanması suretiyle sanığın savunma hakkının kısıtlanması.
Gözetilmesi gereken kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-h maddesi (hırsızlık suçu)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 145. maddesi (değer azlığı nedeniyle suçun cezası)
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 226. maddesi (savunma hakkı)

13. Ceza Dairesi 2019/5021 E. , 2019/16438 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak,
1-Sanığın, market içerisinde para bozdurmak bahanesiyle kasiyer ...’na 200 TL para verdiği, kasiyer ..."nin parayı bozarak sanığa 1 adet 100 TL, 1 adet 50 TL, 2 adet 20 TL ve 1 adet 10 TL verdiği, sanık ..."ın daha sonra para bozdurmaktan vazgeçtiğini söyleyip 200 TL’yi kasiyer ...’den geri almasına rağmen el çabukluğu ile 100 TL"yi tırnakçılık suretiyle iade etmediği olayda sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h maddesinde tanımlanan hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden, aynı Kanunun 142/2-b maddesi ile uygulama yapılarak yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Dosya içeriğinden suça konu paranın 100 TL olduğunun anlaşılması karşısında, sanık hakkında değer azlığı nedeniyle 5237 sayılı TCK’nun 145. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
3-Kabule göre de; iddianamede sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h. maddesinin uygulanması istendiği halde, 5271 sayılı CMK’nın 226. maddesi uyarınca sanığa ek savunma hakkı verilmeden TCK"nın 142/2-b. maddesi uygulanmak suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 11.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.