Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Şikayetçi : Kültür ve Turizm Bakanlığı
Suçtan zarar gören : Çevre ve Şehircilik Bakanlığı
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : CMK"nın 223/2-c maddesi uyarınca beraat

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, şikayetçi ve suçtan zarar gören kurum vekilleri ile sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Şikayetçi Kültür ve Turizm Bakanlığı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
“Mağdur” kavramı gibi kanunda açıkça tanımlanmamış olan “suçtan zarar görme” kavramının, gerek Ceza Genel Kurulu gerekse Özel Dairelerin yerleşmiş kararlarında, “suçtan doğrudan doğruya zarar görmüş bulunma hali” olarak anlaşılıp uygulandığı, buna bağlı olarak da dolaylı veya muhtemel zararların, davaya katılma hakkı vermeyeceğinin kabul edildiği, bu hususun, Ceza Genel Kurulunun 11/04/2000 gün ve 65-69, 22/10/2002 gün ve 234-366, 04/07/2006 gün ve 127-180, 03/05/2011 gün ve 155-80, 21/02/2012 gün ve 279-55, 15/04/2014 gün ve 599-190, 28/03/2017 gün ve 214-206 sayılı kararlarında, “dolaylı veya muhtemel zarar, davaya katılma hakkı vermez” şeklinde açıkça ifade edildiği ve Ceza Genel Kurulunun 25/03/2003 gün ve 41-54 sayılı kararında da “tazminat ödenmesi, itibar zedelenmesi ve güven kaybı” gibi dolaylı zararlara dayanarak kamu davasına katılmanın olanaklı olmadığının kabul edildiği anlaşılmakla;
17/08/2011 tarih ve 28028 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 648 sayılı Kanun Hükmünde Kararname uyarınca, doğal sit alanlarında izinsiz gerçekleştirilen müdahaleler nedeniyle açılan davalara katılma hakkı Çevre ve Şehircilik Bakanlığına ait olduğundan, mahkemece katılan olarak kabul edilen Kültür ve Turizm Bakanlığının, sanık hakkında tesis edilen hükmü temyiz etme hak ve yetkisi bulunmaması karşısında, şikayetçi vekilinin, Kültür ve Turizm Bakanlığı adına yaptığı temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Suçtan zarar gören Çevre ve Şehircilik Bakanlığı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Suçtan zarar gören kurum vekilinin 18/01/2018 tarihinde verilen ve 21/05/2019 tarihinde tebliğ edilen hükmü 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra 23/07/2019 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında, aynı Kanunun 317. maddesi gereğince temyiz isteminin REDDİNE
3-Sanık müdafinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Sanığın beraatına ilişkin hükmün sanık müdafii tarafından vekalet ücreti yönünden temyiz edilmekle, vekalet ücreti ile sınırlı yapılan temyiz incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin sair itirazların reddine, ancak;
Yargılama aşamasında kendisini vekil ile temsil ettiren ve beraatine karar verilen sanık lehine karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz istemi yerinde görülerek, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün birinci paragrafından sonra gelmek üzere, “Yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi Uyarınca 2.180 TL vekalet ücretinin hazineden alınarak, sanığa verilmesine” ibaresinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.