Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/33201 Esas 2018/1220 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/33201
Karar No: 2018/1220
Karar Tarihi: 25.01.2018

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/33201 Esas 2018/1220 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, işine son verilmesinin geçersiz olduğunu iddia ederek işe iadesini ve yasal haklarını talep etti. Yerel mahkeme davacının lehine karar verdi. Ancak, davalıların temyiz itirazları sonucu Yargıtay onama kararı verdi. Yargıtay kararı sonrasında, mahkemenin davada birden fazla davalı olmasına rağmen işe başlama tazminatı ve boşta geçen süre ücretinin hangi davalının sorumluluğunda olduğunu belirtmeden hüküm kurduğu, davalı üniversitenin yargılama giderlerinden muaf olduğu göz önüne alınmaksızın davacıya harç yüklemesi hatası tespit edildi. Kararın bu hataları düzeltmek kaydıyla onanmasına karar verildi.
Kanun Maddeleri:
1. İş Kanunu ve ilgili diğer mevzuat hükümleri
2. 2547 Sayılı Yasa’nın 56/b maddesi
3. Harçlar Yasa’sının 13/j maddesi
4. HMK. nun geçici 3/2. maddesi yollaması
5. HUMK. nun 438/7. maddesi.

9. Hukuk Dairesi 2016/33201 E. , 2018/1220 K.

"İçtihat Metni"

....
DAVA : Davacı, feshin geçersizliğine, işe iadesine ve yasal sonuçlarına hükmedilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece, davada birden fazla davalı olduğu halde işe başlatmama tazminatı ile boşta geçen süre ücretinden kimin sorumlu olduğu gösterilmeden hüküm kurulmasının infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi ve ayrıca, davalı Üniversitenin 2547 Sayılı Yasa’nın 56/b maddesi delaleti ile Harçlar Yasa’sının 13/j maddesi uyarınca harçtan muaf olduğu gözetilmeden Üniversitenin yargılama giderlerindeki sorumluluğunun 62,70 TL harç olarak belirlenerek davalı Üniversite’ye harç yükletilmesi hatalı olup, bozma sebebi ise de, bu yanlışlıkların düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün HMK. nun geçici 3/2. maddesi yollaması ile HUMK. nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının 2, 3 ve 6 numaralı bentlerinin çıkartılarak, yerlerine;
“2-Davacı işçinin yasal süre içinde başvurusuna rağmen işverence süresi içinde işe başlatılmaması halinde davalılar tarafından müştereken ve müteselsilen ödenmesi gereken tazminat miktarının davacının kıdemi ve fesih nedeni dikkate alınarak takdiren davacının 4 aylık brüt ücreti tutarında BELİRLENMESİNE,
3-Davacı işçinin işe iadesi için işverene süresi içinde müracaatı halinde hak kazanılacak olan ve kararın kesinleşmesine kadar en çok 4 aya kadar ücret ve diğer haklarının davalılardan müştereken ve müteselsilin tahsilinin GEREKTİĞİNE, davacı işe başlatılırsa, peşin olarak ödenen bildirim süresine ait ücret ile kıdem tazminatının yapılacak bu ödemeden mahsubuna,

6-Davacının yatırdığı toplam 62,70 TL harç masrafının davalı Üniversite harçtan muaf olduğundan sadece davalı Şirketten tahsili ile davacıya verilmesine,
Davacının yaptığı harçlar hariç toplam 48,00 TL yargılama giderinin davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine,” bentlerinin yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz eden davalılardan ....ye yükletilmesine, 25.01.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.

....