Kasten yaralama - hakaret - birden fazla kişiyle birlikte tehdit - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/1877 Esas 2020/3516 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/1877
Karar No: 2020/3516
Karar Tarihi: 18.02.2020

Kasten yaralama - hakaret - birden fazla kişiyle birlikte tehdit - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/1877 Esas 2020/3516 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığa kasten yaralama, hakaret ve birden fazla kişiyle birlikte tehdit suçlamalarıyla dava açılmış ve mahkeme tarafından mahkumiyet kararı verilmiştir. Sanık hakkında verilen kasten yaralama suçundan dolayı verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı itiraz edilebilir olduğu için değerlendirilmemiştir. Hakaret ve kasten yaralama suçlarına ilişkin kararlar temyiz edilemeyecek nitelik ve cezaları olduğu için sanığın temyiz isteği reddedilmiştir. Birden fazla kişiyle birlikte tehdit suçlaması ise sanık tarafından işlendiği tespit edilmiş ve ceza kanuni bağlamda uygulanmıştır. TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edildiği Anayasa Mahkemesi kararı infaz sırasında gözetilebileceği belirtilmiştir. Kanun maddeleri ise 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleridir.

4. Ceza Dairesi 2016/1877 E. , 2020/3516 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, hakaret, birden fazla kişiyle birlikte tehdit
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1)Sanık ... hakkında, kasten yaralama suçundan dolayı verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karara karşı yalnızca itiraz yolu açık ve dolayısıyla yapılan başvurunun bu doğrultuda değerlendirilmesinin gerekli bulunduğu anlaşıldığından, katılan ..."in temyiz davası isteği hakkında bir KARAR VERMEYE YER OLMADIĞINA,
2)Sanık ... hakkında hakaret ve kasten yaralama suçlarına ilişkin kararlarda öngörülen cezaların nitelik ve niceliğine göre, karar tarihi itibariyle hükümlerin temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca sanık ..."in, TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
3)Sanık ... hakkında birden fazla kişiyle birlikte tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyizine gelince,
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen birden fazla kişiyle birlikte tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın kanuni bağlamda uygulandığı,
Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 günü, Resmi Gazete"de yayınlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının infaz sırasında gözetilebileceği,
Anlaşıldığından sanık ..."in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 18/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.