Davacı,  iş sözleşmesinin  davalı tarafından gerekçe gösterilmeden ve geçerli nedene dayanılmadan  feshedildiğini ileri sürerek iş sözleşmesinin feshinin geçersizliğine ve işe iadesine, başvurusuna rağmen davalı işverence süresi  içinde işe başlatılmaması halinde yasal haklarının belirlenmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, belirsiz süreli iş sözleşmesinin ihbar öneli verilerek her zaman feshedilebileceğini, davacının   iş sözleşmesinin ekonomik krizin etkileri nedeniyle personel giderlerinin azaltılması yoluna gidildiği için feshedildiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece istek hüküm altına alınmıştır.
Mahkemenin kısa kararında işe başlatmama tazminatının miktarının davacının 4 aylık brüt ücreti tutarında belirlenmesine karar verildiği halde  gerekçeli kararın hüküm fıkrasında  5 aylık olarak belirlendiğine dair hüküm kurulmuştur.
Hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Kısa karar ile gerekçeli karar çelişkisi, Yargıtay İçtihadı Büyük Genel Kurulu’nun 10.04.1992 gün ve 1991/7 Esas, 1992/4 Kararı gereğince bozma nedenidir. Mahkemece tefhim edilen kısa karar ile sonradan yazılan gerekçeli kararda işe başlatmama tazminatının miktarı yönünde çelişki açık olduğundan kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, temyiz nedenine göre sair hususların incelenmesine yer olmadığına 19.12.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.