Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/11769 Esas 2020/434 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/11769
Karar No: 2020/434
Karar Tarihi: 09.01.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/11769 Esas 2020/434 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanık hakkında kasten yaralama suçu işlediği gerekçesiyle mahkumiyet hükümü verildiği belirtilmektedir. Ancak, mahkemenin kararı temyiz edenlerin iddiaları doğrultusunda bozulmuştur. Temyiz sebepleri arasında, sanığa ek savunma hakkının tanınmadığı, iddianamede belirtilen kanun maddelerinin uygulanmadığı gibi hukuki sebepler yer almaktadır. Kararda, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin adil yargılanma hakkını düzenleyen 6. maddesi, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın hak arama hürriyeti başlıklı 36. maddesi, 5271 sayılı CMK'nin 226. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nin 29, 58, 62 ve 226/3 maddelerine atıfta bulunulmaktadır. Dahası, Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilen 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesine dair hükümler de bahse konu olmaktadır.

3. Ceza Dairesi 2019/11769 E. , 2020/434 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEMYİZ EDENLER : Sanık müdafii, katılan vekili

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas ve 2017/247 sayılı Kararında belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Pelissier ve Sassi/Fransa, No: 25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No: 29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) sayılı kararları ile, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve yine 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
2) Sanık hakkında düzenlenen iddianamede 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinin uygulanması talep edildiği halde, bu maddenin uygulanmaması ihtimaline binaen sanığa ek savunma hakkı tanınmadan karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine muhalefet edilmesi,
3) Sanığın güncel adli sicil kaydında yer alan, Bakırköy 23. Asliye Ceza Mahkemesinin 24.01.2012 karar tarihli, 24.12.2014 tarihinde kesinleşen, 2007/3549 Esas - 2012/14 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 226/3, 62. maddeleri uyarınca verilen 1 yıl 8 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyetinden dolayı mükerrir olduğu gözetilmeksizin, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesinde belirtilen tekerrür hükümlerinin uygulanmaması,
4) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 09.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.