Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/1925 Esas 2018/5227 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki sözleşmenin feshi ve tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacılar vekili, arsa sahibi olan davacılar ile davalı arasında 27.03.2003 ve 02.12.2005 tarihli arsa payı karşılığı inşaat sözleşmeleri olduğunu, sözleşme tarihinden itibaren 10 ay içerisinde ruhsat alınıp, 1 yıl içinde inşaatın bitirilmesi gerektiği halde davalının edimini ifa etmediğini ileri sürerek sözleşmenin geriye etkili olarak feshini ve inşaat ömrünü tamamlamış olan yapıların yıkım bedelinin tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalının inşaata ruhsatsız başladığı, inşaatın kaçak olduğunun tespit edilmesi üzerine yapı tatil tutanağı düzenlendiği, imar durumunun 08.04.2011 tarihinde kesinleşmiş olduğu, bu tarihten sonra ruhsat alınabileceği, arsa sahiplerinin davalıya vekaletname vermediği ancak davalının da arsa sahiplerini makul süre içerisinde uyarmadığı, inşaatın gelmiş olduğu aşama itibari ile geriye etkili fesih talebinin haklı olduğu, ancak menfi tespit zararının davacı tarafça ispatlanamadığı gerekçesiyle fesih talebinin kabulüne, tazminat talebinin reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 12.11.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.