Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2020/7788 Esas 2020/9756 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/7788
Karar No: 2020/9756
Karar Tarihi: 28.12.2020

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2020/7788 Esas 2020/9756 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkum edilmiş ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmıştır. Ancak, sanığın yokluğunda verilen denetimli serbestlik tedbirinin kararı usulsüz bir şekilde tebliğ edilmiş ve tedbir kararı kesinleşmemiştir. Bu nedenle, sanığın yaptığı itiraz geçersiz sayılmıştır. Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma suçlarına karşı verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirleri, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 20. maddesi ile değiştirilmiştir. Buna göre, karar durma kararı niteliğinde olup, itiraza tabi tutulabilmektedir. Dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına iadesine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesi (Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma suçu)
- 6217 sayılı Kanunun 20. maddesi (Tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirlerine ilişkin durma kararı)
- 5271 sayılı CMK'nın 264/2. maddesi (İtiraz ve gerekli kararın verilmesi)

10. Ceza Dairesi 2020/7788 E. , 2020/9756 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : ADANA 4. Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :

Sanığın yokluğunda verilen denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına ilişkin gerekçeli kararın sanığın bilinen son adresinde "muhatabın askerde olması nedeniyle isteği üzerine annesine tebliğ edildiği" anlaşıldığından, gerekçeli karar tebligatının usulsüz olması nedeniyle tedbir kararının kesinleşmediği, bu karara bağlı olarak 03/03/2015 tarihli 2015/10 esas ve 2015/71 karar sayılı mahkûmiyet kararının hukuki değerden yoksun olduğu, sanığın yaptığı itirazın, 13/11/2012 tarihli tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin karara yönelik olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma suçundan dolayı, 5237 sayılı TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararlar sözü edilen fıkraya 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 20. maddesi ile eklenen son cümleye göre, durma kararı niteliğinde olup itiraza tabi olması nedeniyle, 5271 sayılı CMK"nın 264/2. maddesi uyarınca, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 28/12/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.