Davacı , iş akdinin personel fazlalığı oluştuğu   gerekçesi gösterilerek feshedildiğini, ancak  iş sözleşmesinin feshinin haklı bir nedene dayanmadığını, iş aktinin feshinden  sonra yeni işçi alındığını  belirterek  işe iadesine ve yasal haklarına karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davalının Büyükşehir Belediyesinden kiraladığı  iki otobüsü sahibine iade ettiği için bu araçlarda  şoför olarak çalışan davacıya ihtiyaç kalmadığı, istihdam fazlası olarak tüm yasal hakları ödenmek sureti ile davacının iş aktine son verildikten sonra işyerine şoför alımı yapılmadığından iş aktinin sona erdirilmesinde haklı bir sebep olduğunu  savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece,  yeniden yapılandırma-organizasyon çerçevesinde alınan işletmesel kararları  sunmadığı, işçi çıkarılmasındaki objektif kriterleri ve feshin son çare olma ilkesine ne şekilde uyguladığını ispat için sadece kiralanan iki adet aracın iade edildiğini gösterir belge sunulması yeterli değildir,  gerekçesiyle feshin geçersizliğine ve işe iadeye karar verilmiştir.
Hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
4857 sayılı yasanın 18. maddesinde iş sözleşmesinin işveren tarafından işletmenin, iş yerinin ve işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanarak fesih edilebileceği düzenlenmiştir. 4857 sayılı İş Kanunu’nun 20/2 maddesinde açıkça, feshin geçerli nedenlere dayandığının ispat yükü davalı işverene verilmiştir. İşveren ispat yükünü yerine getirirken, öncelikle feshin biçimsel koşullarına uyduğunu, daha sonra, içerik yönünden fesih nedenlerinin geçerli (veya haklı) olduğunu kanıtlayacaktır. Bu kapsamda, işveren fesihle ilgili karar aldığını, bu kararın istihdam fazlası meydana getirdiğini, tutarlı şekilde uyguladığını ve feshin kaçınılmaz olduğunu ispatlamalıdır.
Dosya içeriğine göre, davacının iş sözleşmesi, işverence kiralanan otobüslerin sahiplerine iade edilerek işletmeden çekinilmesi, şoför olan davacının istihdam fazlası olduğu gerekçesiyle feshedilmiştir. Davalı tarafından,  işçi  çıkarılması öncesi herhangi bir işletmesel karar  alınıp  alınmadığı,  alındı  ise  ne  şekilde  uygulandığı,  işçi   çıkarılması   sırasında                                                            
feshin son çare olma ilkesine uyulup uyulmadığı konusunda yeterince delil toplanıp değerlendirme yoluna gidilmemiştir. İşverence iki otobüsün sahibine iade edildiğine dair tutanak dışında belge sunulmadığı anlaşılmaktadır. Davacı işten çıkarıldıktan sonra yerine yeni işçiler alındığını belirterek işe giriş bildirgeleri sunmuştur. Davalı ve bir kısım tanıklar işe alınan işçilerin davacı ile aynı nitelikte olmadıklarını açıklamışlardır.
Mahkemece, işyerinin faaliyeti konusunda uzman bilirkişi kurulu aracılığıyla inceleme yapılarak, gerektiğinde keşif yapılarak,  fesih gerekçesi yapılan konuda yazılı bir işletmesel karar var ise getirtilip; otobüslerin neye istinaden iade edildiği, davacıdan başka işten çıkarılma olup olmadığı, fesih tarihine yakın önceki ve sonraki dönemde işçi alımı varsa hangi bölüme, ne vasıfta alındığı,  durumun davacının bölüm ve pozisyonuna etkileri, davacı  işçinin kıdem ve niteliklerine göre bir başka işte değerlendirilme imkanının bulunup bulunmadığı kuşkuya yer vermeyecek şekilde araştırılarak sonucuna göre bir karar verilmelidir. Eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 02/12/2011 gününde oybirliği ile karar verildi.