İş sözleşmesinin geçerli neden olmadan davalı işveren tarafından feshedildiğini belirten davacı işçi, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı işveren vekili, davacının değişik tarihlerde işe uygun olmayan davranışlar göstererek ihtar cezası aldığını, sürekli işini aksattığını, işine gereken özeni göstermemesi nedeniyle zarara neden olduğunu, son olarak 06.10.2009 tarihinde mazeretsiz ve izinsiz olarak 24.00-08.00 vardiyasına gelmeyerek çalışma düzeninin bozulmasına neden olduğunu, iş sözleşmesinin Yasanın 25/II maddesi gereğince haklı olarak sonlandırıldığını belirterek, davanın reddini  savunmuştur.
Mahkemece, davacı, işe gitmediği günün öncesinde babasının rahatsızlığına ilişkin kanıt sunamamış ise de, babasının rahatsızlığı nedeniyle yorgun olduğunu belirterek, işyeri yetkilisini arayıp mazeretini bildirdiği halde, yetkilinin davacının mazeretini kabul etmediği, yorgun olan davacının gece vardiyasına gitmediği, davacının gitmemesi nedeniyle yerine başka işçinin çalıştırıldığı, işyerinin davacının davranışı dolayısıyla herhangi bir zarara uğramadığı, işyerindeki işleyişin telafi edilemeyecek şekilde olumsuz etkilediğini söylemenin olanaklı olmadığı,  davacının bu davranışıyla işverene zarar vermek veya zararın tekrarı tedirginliğini yaratmak gibi bir tutumunun bulunmadığı, davacının davranışının Yasanın 25/II. maddesinde  düzenlenen derhal fesih nedenlerine uymadığı, davacının işverence kusurlu bulunan davranışı nedeniyle en ağır disiplin cezası olan iş sözleşmesinin feshi cezası ile cezalandırıldığı gerekçeleriyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshinin geçerli veya haklı nedene dayanıp dayanmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18 ve devamı maddeleridir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. maddesine göre otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorundadır. 
İş Kanunu’nun 18. maddesi bakımından işçinin davranışlarından kaynaklanan sebepler, işçinin aynı Kanunun 25/II. maddesinde öngörülen ve işverene derhal fesih yetkisi tanıyan haklı sebepler niteliğinde ve ağırlığında olmayan, işyerinde işin görülmesini önemli ölçüde olumsuz etkileyen, sözleşmeye aykırı davranışlarıdır. İşçinin davranışı ancak işyerinde olumsuzluklara yol açması halinde geçerli sebep olabilir. İşçinin sosyal açıdan olumsuz bir davranışı, toplumsal ve etik açıdan onaylanmayacak bir tutumu işyerinde üretim ve iş ilişkisi sürecine herhangi bir olumsuz etki yapmıyorsa geçerli sebep sayılamaz. Yargılama sırasında bu nedenlerin ağırlıkları her olayın özelliğine göre değerlendirilmelidir. İşçinin iyiniyet ve ahlak kurallarına uymayan davranışı sonucunda iş ilişkisine devam etmek işveren açısından çekilmez hale gelmişse, diğer bir anlatımla güven temeli çökmüşse işverenin haklı nedenle derhal fesih hakkı doğar. Buna karşılık, işçinin davranışı taraflar arasında bulunması gereken güven temelini çökertecek ağırlıkta bulunmamakla, iş ilişkisine devamı tam anlamıyla çekilmez hale getirmemekle birlikte, işin normal işleyişini bozuyorsa, işyerindeki uyumu olumsuz yönde etkiliyor ve işverenden bu nedenle iş ilişkisini yürütmesi normal olarak beklenemiyorsa İş Kanunu"nun 18/1. maddesi gereği geçerli fesih hakkı doğar.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 20. maddesinin ikinci fıkrasına göre feshin geçerli nedene dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür. 
Somut olayda, davacının 06.10.2009 tarihinde mazeretsiz ve izinsiz olarak 24.00-08.00 vardiyasına gelmemek biçimindeki eylemi nedeniyle işyerindeki güven ortamının zedelendiği, davacının işin yürütümünü bozan bu davranışı nedeniyle iş sözleşmesinin devamının davalı işverenden beklenemeyeceği, fesih nedeni yapılan eylem haklı sebep boyutuna ulaşmamış ise de, fesih için geçerli neden teşkil ettiğinin kabulü gerekir. Bu durumda, davanın reddi gerekirken yazılı gerekçeyle kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Belirtilen nedenlerle, 4857 sayılı İş Kanunu"nun 20. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, hükmün bozulmak suretiyle ortadan kaldırılması ve aşağıdaki gibi karar verilmesi gerekmiştir.
HÜKÜM : Yukarıda belirtilen nedenlerle;
1-)Yerel mahkemenin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararının BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA,
2-)Davanın REDDİNE, 
3-)Harç peşin alındığından yeniden alınmasına yer olmadığına,
4-)Davacının yapmış olduğu yargılama giderinin üzerinde bırakılmasına, davalının yaptığı 30.00 TL yargılama giderinin davacıdan tahsili ile davalıya ödenmesine,
5-)Karar tarihinde yürürlükte bulunan tarifeye göre 1.100.00 TL vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,
6-)Peşin alınan temyiz harcının isteği halinde davalıya iadesine, kesin olarak 02.11.2011 tarihinde oybirliği ile karar verildi.